Terry Pratchett

WÄtki

agniusza serwis - literatura w sieci, proza, feminizm, gender, queer ...

Tak, hm...Nie mogłam się powstrzymać

Kto zna, kto uwielbia i oczywiście- za co?
Ulubione książki, ulubieni bohaterowie- po prostu wszystko, co ma związek z twórczością Pterry'ego

Ja aktualnie poluję na jego książki :oops: Może akurat szybko znajdę xD Hmm... A jakie polecasz?

Ja, no...wszystkie

Ale wiele osób zaczyna od "Morta" i myślę, że to bardzo dobry wybór, bo to jedna z najlepszych książek Dysku. Potem na przykład "Straż!Straż"? Chyba że chcesz po kolei to oczywiście pierwszy musi być "Kolor Magii".

Książek ze Świata Dysku nie trzeba koniecznie czytać po kolei, ale trzeba pamiętać, że dzieli się na serie: Rincewind i magowie, Wiedźmy, Śmierć, Straż Ankh-Morpork i książki niezależne (też dyskowe, ale "niezrzeszone" w żasnej serii) i w poszczególnych seriach rzeczywiście radze trzymać się kolejności

(chociaż ja wiedźmy na przykład czytałam od tyłu

)
Od Morta zaczynać? Ojć nie radziłabym. Jest dobry ale trudno się w nim chyba połapać komóś kto reszty nie czytał. Ja proponuje mimo wszystko Blask Fantastyczny. A tak w ogóle Bagaż jest słodki! KoHam Bagaż. I Rincewinda też. Za co? Za cebulę, za zwierzątko co zdechło, za przewijające się życie przed oczami (co wszystko zasłaniało) i za użalanie się nad sobą. Bagaż koHam za zdziwiony wyraz dziórki, za kłapanie pokrywą i za zapach lawendy. Dwukwiata za jego wszystkie złote rihnu, za krótkie spodnie i aparat z demonem co mu różowej farby zabrakło. Można tak wymieniać bez końca. ALe kogo uwarzasz <uważacie> za najlepszą postać?

hm, ale przed Blaskiem przecież jeszcze "Kolor magii" jest

Ech, Bagaż :roll: Jego się nie da nie uwielbiać

Szczególnie jak wyrusza, by poznawać nowych ludzi :lol:

A najlepsza postać? Szczerze mówiąc trudno wybrać, ale jak dla mnie oczywiście, że Patrycjusz

! Za jego cynizm, podejście do ludzi, podejście do rządzenia, za to jak potrafi denerwować Vimesa (którego nawiasem mówiąc też uważam za jednego z najciekawszych bohaterów). Jest po prostu jedyny w swoim rodzaju

No i jeszcze Śmierć oczywiście. A za co? Trudno powiedzieć...Za to, jaki jest...

Cóż, w sumie każda Dyskowa postać ma w sobie to COŚ (no, choć jest parę, za którymi nie przepadam), więc na dłuższą metę właściwie trudno wybrać tę jedną.
Ja uwielbiam Śmierć, chociaż czytam tylko "Kolor magii". Strasznie trudno złapać Pterry'ego. Ale już ówielbiam Śmierć i Bagaż. Bagaż za słodkość {aaaach ^^^} zaś Śmierć, bo... jest xD

Mówicie, każda książka spod jego pióra jest ciekawa? xD
A ja łatwo złapałam Pratchetta. Biblioteka miejska to piękne stworzenie.
I się zakochałam od pierwszego wejrzenia. Trochę książek muszę jeszcze przeczytać, żeby wszystkie mieć za sobą, ale dawkuję sobie przyjemności ^^.
Jedną postać trudno wybrać spośród takich przykładów geniuszu jak Marchewa, Śmierć, Bagaż, Patrycjusz, babcia Weatherwax (tak, tak, tak!)... Niech będą wszyscy. Niezdecydowana troszku jestem, jak mi się wydaje xD

Każda jego książka, każda! Chyba.
Nie, 'Carpe Jugulum' [i znowu te wampiry!] mi się nie podobała.

A najlepszy jest Śmierć XD
Demi, popieram cię xD
Ale w sprawie Śmiercia czy 'Carpe Jugulum'? XD
A ja uwielbiam ziemniaka, o!

*tego na rzemyku, żeby nie było wątpliwości*
Demiś, w sprawie Śmiercia. Definitywnie i ostatecznie xD
Ja, chociaż też lubię wampiry, nie mam nic przeciwko niekonwencjonalnemu podejściu Pterry'ego do nich. "Carpe..." akurat humorystycznie podchodziło do klasyki i rozlicznych mitów o wampiryzmie tkwiących w literaturze czy filmie od dawien dawna. U Pterry'ego rzadko spotyka się rzeczy klasyczne, czego dobrym przykładem są nie tylko wampiry (większość to i tak Black Ribboners- wybaczcie, nie pamiętam jak to po polsku przetłumaczono :oops:- jak Lady Margolotta (aczkolwiek do niej żywię, khm, pewną niechęć

), Otto Chriek czy Sally), ale na przykład elfy czy zombie. Ja miałam straszliwego fioła na punkcie elfów, kiedy czytałam "Panów i damy" i nie mogę powiedzieć, że mi się nie spodobało tego typu podejście do rasy, bo po prostu uznałam to za coś kompletnie odmiennego.
Co do "Carpe" to żałowałam, że po polsku wyszło po mojej ustnej maturze z polskiego, bo mogłabym je dołączyć do mojej klasyfikacji wampirów

Mi się nie podobała ta książka z jednego prostego powodu: Kingowe "Miasteczko Salem" też miało wiele z klasycznego wampira, zusammen do kupy. A nie ma chyba książki, której bardziej od "Miasteczka" nie lubię. "Carpe" mi się za bardzo z nią kojarzyło, a poza tym nie uważam, żeby było zbyt śmieszne.
A mnie się "Carpe" podobało. Wampiry klasyczne i schematyczne do bólu no i to, co się dzieje z ludźmi, których chcą na siłę łamać stereotypy - lektura obowiązkowa dla takiej lady Murray, powiedziałabym :[
Lubie dobrze funkcjonujące stereotypy.

A po za tym coraz bardziej zachwycona jestem pratchettowskimi krasnoludami. Z tomu na tom dowiadujemy się o nich coraz więcej i muszę powiedzieć, że nigdy dotąd nie spotkałam się z tak pięknym opracowaniem tej rasy. Wbrew pozorom łatwiej w literaturze o ciekawego elfa, niż ciekawego krasnoluda - choć obu tym rasom wielką krzywdę zrobiły erpegi (mówię o D&D i Warhammerze). Jak zazwyczaj krasnoludy kwituję wzruszeniem ramion, tak w "Świecie Dysku" po prostu mnie zachwyciły. Niby opierają się na stereotypach... ale jak się na nich opierają!

No i trolle z ich krzemowymi mózgami... zważywszy na to, jak moja Yukihime znosi upały, powinnam przechrzcić ją na Detrytus... problem w tym, że już założyłam, że grat jest płci żeńskiej... XD
Trole i upały to rzecz pikna XD
Tak, ich procesy myślowe przy wysokich temperaturach... zawsze przy powyżej 30 stopni Celsjusza uznaję, że muszę być trollem xD
Złota myśl na dziś: Każdy ma w sobie coś z trolla

I wszyscy przytakują? xD
Moja lepsza połowa przy niedawnych upałach doszła do wniosku, że masz coś z trolla <rotfl>

Ja kocham Pratchetta całym sercem za całokształt, a najbardziej za Wiedźmy, ŚMIERĆ i Straż

Ach...
A ja (prócz Śmierci oczywiście) absolutnie kocham Bagaż i Igorów!
Och, Igorowie są świetni, a Bagaż ze swoją maniakalną osobowością to cudo samo w sobie xD A Straży składam hołdy. I Vetinariemu oczywiście

A krasnoludy i trolle rzeczywiście z książki na książkę coraz lepsze. Genialny był pod tym (i nie tylko pod tym) względem "Piąty Elefant" i świetny jest też "Thud!", którego akcja toczy się w okolicach rocznicy bitwy w Dolinie Koom.
No a w "Prawdzie", gdzie było wyjaśnienie, skąd bierze się miłość krasnoludów do złota?

Natomiast wątki miłosne zupełnie Pratchettowi nie idą. Chyba jedynym, który mi się podoba, jest związek Marchewy i Angui, a to dlatego, że obie postaci miały szansę się rozwinąć.
Oj, prawda, nie idą, wszystkie są jakby poboczne, niedociągnięte. Z głównej serii (oczywiście oprócz Angui i Marchewy) to chyba tylko Susan ma szansę. Za to z ŚD- teoretycznie- dla dzieci naprawdę udany pod tym względem jest "Wintersmith".
Ach, ostatnio Pratchett też wziął się za...Nobby'ego

Nie są dla niego priorytetem, a tłem, więc ja chyba zdołam mu wybaczyć

Chociaż bardzo mi sie podoba małżeństwo Vimesa z Lady Sybil. Te... nietypowe okoliczności, cała ich historia, najzwyczajniej w świecie to lubię

chyba nawet bardziej od Angui i Marchewy, których lubię jako osobne postaci, ale związek... cóż, jakoś go chyba jednak nie czuję

Sam i Sybil są rzeczywiście świetnym małżeństwem, w ogóle podziwiam tę kobietę

A związek Marchewy i Angui w sumie się rozwija, mimo że czasem z trudnościami. To znaczy Marchewa udaje, że trudności wcale nie ma, Anguę to denerwuje i na tym główna trudność polega

I właśnie to mi się w tym wątku podoba. Plus to, że Marchewa często przedkłada poczucie obowiązku nad uczucie - a przynajmniej ma do tego skłonność.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.
Nomy są absolutnie niedyskowe. I absolutnie nie do czytania po polsku, bo składają się głównie z żartów językowych, które tłumacz musi wyjaśniać jak krowie na rowie w przypisach.
Ja ze straży lubię jeszcze "Na glinianych nogach"- jedna z ciekawiej zbudowanych intryg, a poza tym dużo Patrycjuszowego ironizowania

Poza tym, cóż...po "Night Watch" myślałam, że już nic mnie nie zaskoczy. Przeczytałam "Thud" i dostrzegłam, jak bardzo się myliłam.
A Lu-Tze jest genialną postacią, mam nadzieję, że się jeszcze kiedyś pojawi.
Ja za to też uwielbiam książki "nieseryjne", jak właśnie "Pomniejsze bóstwa", "Piramidy", "Prawdę", "Monstrous Regiment" czy "Going Postal", bo tam Pratchett używa zazwyczaj najbardziej gorzkiej i ciętej ironii na społeczeństwo, na ludzi, hm, wszystkich razem i każdego z osobna

Faktycznie, też bardziej podobają mi się Opowieści.
Nawe moja siostra, wielbicielka Pamiętnika księżniczki, musiała przyznać, że Maurycy jest świetny ^w^
A ja, tylko nie bijcie, za Pratchetta zabierałam się razy kilka i nigdy nie skończyłam pierwszego tomu Świata Dysku. Może jest to spowodowane tym, że czytałam to dość dawno temu. Teraz, jak sądzę, gust mi się diametralnie zmienił. Ale i tak po raz któryś tam po jego książki nie sięgnęłam.
Już nawet nie pamiętam, jaki tom pierwszy wpadł w moje łapki, ale jedno jest pewne - przez długie miesiące (i ponad połowę cyklu) nie kierowałam się porządkiem chronologicznym. Kolor Magii i Blask fantastyczny są dobre, ale wysiadają przy innych częściach.

Osobiście polecałabym rozpoczęcie przygody z Pratchettem od Opowiadań ze Świata Dysku; jak już wspominałam, nawet moja siostra (nie znająca ani trochę terminologii ŚD) zrozumiała treść Maurycego.
Ja rozpoczęłam od "Morta" lub "Koloru magii" - nie pamiętam dokładnie. Pratchetta prawdziwie kocham.

Ostatnio dostałam w swe łapki "Ciekawe czasy" i ta książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że moim najulubieńszym bohaterem jest Bagaż. Jego liczne pięty depcze Rincewind i Śmierć, a za nimi biegnie cała reszta. Dziwnie trudno jest mi spotkać gdziekolwiek powieści Terry'ego - w mojej bibliotece jest ich bardzo mało.
Co tu dużo mówić - Pratchett jest geniuszem

Terry Pratchett

WÄ tki

agniusza serwis - literatura w sieci, proza, feminizm, gender, queer ...

WÄtki