emocje czy rozum?

WÄtki

agniusza serwis - literatura w sieci, proza, feminizm, gender, queer ...

....

1-absolutnie nie byc pod wplywem opinii kogokolwiek..

to trudne co piszesz Barbelko dla osob ktore potrzebuja akceptacji (a takich jest wiekszosc) dnia Śro 6:49, 07 Wrz 2011, w całości zmieniany 1 raz
I chyba niewykonalne. Od dziecka jesteśmy pod wpływem innych - rodziców, nauczycieli, kolegów i koleżanek z boiska. Ich opinie, zachowania wpływają na nas a my na nich. Gdzie jest granica, gdzie zaczyna się nasza własna opinia a gdzie kończy się nasza opinia, ale ukształtowana pod wpływem innych?

I chyba niewykonalne. Od dziecka jesteśmy pod wpływem innych - rodziców, nauczycieli, kolegów i koleżanek z boiska. Ich opinie, zachowania wpływają na nas a my na nich. Gdzie jest granica, gdzie zaczyna się nasza własna opinia a gdzie kończy się nasza opinia, ale ukształtowana pod wpływem innych?
no tam sie konczy gdzie przesatjemy kierowac sie rozumem a kierujeny sie emocjami
bo to emocje ułatwiaja "dostep" do nas
fakty pozostaja zawsze niezmienne a tylko nasza ich ocena "emocjonalna" moze byc warunkowana przez srodowisko
np. "zrobiłam obiad" - to fakt
ale jak maz przyjdzie z pracy i powie zonie "zrobiłas pyszny obiad" to jest juz ocena i nastepuje nasza satysfakcja czyli emocja przyjemna
a wiadomo ze ludzie lubia najbardziej odczuwac przyjemne emocje
i taka zona nastepnym razem tez sie stara by obiad był "pyszny"...i czeka na ta pochwałe..i sie uzaleznia od opinii meza...
to dla mniue taki korkociag jest
a bez emocji jest tylko fakt
ludzie sa jak narkomani uzaleznieni od akceptacji i od pozytywnych emocji
(a socjopaci od negatywnych i konfliktu z otoczeniem

)

A czy istnieje coś takiego jak kierowanie się rozumem? Wszystkie nasze działania są spowodowane emocjami.
no cos ty...?
moim zdaniem emocje to "skutek uboczny" postanowien rozumu i działan ciała
oczywiscie czesto bywaja siła napedowa działan...ale nie zawsze
ja bardzo duzo rzeczy robie z pobudek czysto "rozumowych"
np pracuje po to zeby miec pieniadze (logika) a nie dlatego ze lubie (emocja)
i moze dlatego w pracy nie potrzebuje pochwał (choc oczywiscie sa miłe) ale kasy na czas dnia Śro 15:07, 07 Wrz 2011, w całości zmieniany 1 raz
A nie odwrotnie? To jak się czujemy, jakie emocje mamy często rzutuje na to, jak myślimy.
A lubisz pieniądze?
lubie jak kazdy

ale zarabiac ich nie lubie, wole jak samae z nieba spadaja...
wiec pracuje tylko tyle ile potrzebuje (ile zrobie tyle zarobie)
a ze lubie pisac na forach to własnie zamiast uszyc jednej rzeczy wiecej siedze i pisze

taka rozumowa kalkulacja ze o te pare złotych wole mniej na rzecz przyjemnosci dnia Śro 15:17, 07 Wrz 2011, w całości zmieniany 1 raz
Czyli siedzisz na forum bo sprawia ci to przyjemność. A zarabiasz na tyle, by uniknąć nieprzyjemności braku pieniędzy?
no wiesz...
niemadrze by bylo olac jedzenie, opłaty za mieszkanie itp
bo tego byłyby konsekwencje- smierc głodowa lub na mrozie

Serio? A ile osób na przykład żyje na ulicy i nie umiera? Mogłabyś też się przenieść do Grecji na przykład, gdzie i łatwiej się utrzymać i tyle na ciuchy nie wydajesz. Albo znaleźć sobie bogatego męża. Albo przenieść się Nasz świat określają nasze przekonania. A przekonania wynikają z lekcji z przeszłości. A te lekcje to nic innego tylko nauka, jak uniknąć cierpienia i być szczęśliwym.
Tak sobie zajrzałam w google: http://biznes.onet.pl/zycie-bez-pieniedzy,18495,3062282,1,prasa-detal
tak, ostatnio byla o tej pani rozmowa. Wszystko fajnie, ale do czasu. Niby czerpie z tego przyjemnosc i nie czuje sie wykorzystywana ani pasozytem...ale dla mnie to pewnego rodzaju uzaleznienie a ja uwielbiam niezaleznosc.
Chce pojechac gdzeis to pyta sie kto ma bilet miesieczy taki przenosny...ale ktos ten bilet musi kupic za pieniadze, prawda? Swiadczy pomoc jako opiekunka dla dzeici lub dla starszych osob za wikt i opierunek- ale ktos musi zarobic na te jedzenie i oplate za mieszkanie, prawda?
Poza tym wlasnie ze calkiem bez grosza nie jest, bo wydala ksiazke,a ktora dala jej zarobic troche grosza. Mysle ze to tylko takia eksperyment, ktory skonczy sie gdy zachoruje i nie bedzei miala na opieke lekarska...zreszta hmmm...w niemczech jest obowiazkowe ubezpieczenie zdrowotne, kto jej to oplaca?

to sobie podywagowalam

(grubi ludzie odczuwaja nadmierna przyjemnosc emocjonalna a nie tylko stan zaspokojenia fizycznego głodu...ostatnio ogladałam jakis program surwiwalowy...i zdalam sobie sprawe jak chore podejscie maja ludzie w dzisiejszych czasach do jedzenia...co za rozbestwienie ze je sie nie dlatego ze organizmowi trzeba dostarczyc białka, cukrów i witamin ale dla przyjemnosci)
decyzje mojego rozumu sprawiaja ze czuje sie szczesliwa...kierujac emocjami to mozna wiele glupot popełnic
czyli jest odwrotnie
ja rozumem "wiem" czego chce, jaki efekt chce uzyskac i do niego daże
emocje to jest cos drugorzednego
sciele łózko, by sie połozyc bo organiozm domaga sie wypoczynku (to nie emocje a instynkt tak jak głód)...a juz dodatkowym efektem jest uczucie odprezenia

siedliskiem doswiadczenia zreszta tez jest rozum/ pamiec
logika/ logiczne wnioski sa wynikiem myslenia

decyzje mojego rozumu sprawiaja ze czuje sie szczesliwa
Czyli jednak emocje. Szczęście to też emocja.
Sen - wiesz, że niektórzy potrzebują cztery godziny snu, a inni śpią i dwanaście i nadal za mało?
[quote]siedliskiem doswiadczenia zreszta tez jest rozum/ pamiec[/guote]
Nie do końca. Świadomość - rozum/pamięć to wierzchołek góry lodowej. Zaledwie cząstka tego, co sobie uświadamiamy. Większa część tej góry to podświadomość - nasze emocje, wzorce zachowań które przejęliśmy i to w dużej mierze podświadomość decyduje o naszym postępowaniu i o decyzjach, które podejmujemy.
Riwa- znam osobiście osoby, które rzuciły wszystko co miały: dom, pracę i ruszyły w świat i mówią, że dopiero teraz czują się wolne. Z dala od podatków, rachunków. Żyją dniem dzisiejszym i wszystko się im układa. Nie chcę już wartościować kto tam ma rację kto nie, ale często to, co nas najbardziej zniewala to pieniądz właśnie i nasz stosunek do niego.
szczescie to stan komfortu...również emocjonalnego, ale dla mnie przede wszystkim fizycznego i intelektualnego
instynkty- im ktos jest "blizej" ich tym jest szczesliwszy moim zdaniem
dlatego prosci ludzie sa przewaznie szczesliwsi od tych bardziej skomplikowanych emocjonalnie i intelektualnie dnia Czw 9:26, 08 Wrz 2011, w całości zmieniany 3 razy
Pieniądz i władza!
Buddyjscy mnisi,którzy nie mają zbyt wielu rzeczy,za to dużo medytują maja wysoki poziom szczęścia.Wychodzi na to,że jednak szczęsliwy żebrak,a smutny książę. dnia Czw 9:25, 08 Wrz 2011, w całości zmieniany 1 raz
pieniadze i seks rzadza swiatem

O seksie zapomniałam, lol..
Szczęście to emocja jak każda inna. I każdy z nas ma warunki, które muszą być spełnione, by czuć się szczęśliwymi. U ciebie to widocznie komfort fizyczny i intelektualny.
Hmm..na poczucie szczęścia sklada się bilans pozytywnych,ale i negatywnych emocji.Ten bilans jest charakterystyczny dla danej osoby,każdy ma jakiś wrodzony,uwarunkowany biologicznie pułap przeżywania pozytywnych emocji.Ale..szczęśliwsi niż zaprogramowała nas natura możemy być krótko.

Wszystkie nasze działania są spowodowane emocjami.
moze i spowodowane sa emocjami ale bez kierowania sie rozumem i intelektem nie uzyskalibysmy "rzeczy" ktore daja nam szczescie
czyli powodem działania jest dotarcie do "szczescia" ale by do niego dotrzec najlepiej uzyc rozumu
nie da sie uzyskac celu emocjhami a tylko racjonalnymi działaniami dnia Czw 9:38, 08 Wrz 2011, w całości zmieniany 1 raz
To fakt. Bez kierowania się rozumem za daleko się nie dojdzie. Ale też nie można zapominać o emocjach. To one są kierunkowskazem. Inaczej można zabrnąć w ślepy zaułek. Ile jest ludzi, którzy kierują się rozumem i wybierają jakieś studia na przykład a potem po iluś tam latach okazuje się, że nienawidzą swojego życia, bo mają pracę która co prawda daje im super kasę, ale nic poza tym?
Desperaci rzucają dotychczasowe życie,zajęcie w diabły i idą w świat...w poszukiwaniu szczęścia.
fajny temat sie "wywiazał"
potem go wydziele
a ja mysle ze ci co wybieraja studia nie takie jakie chca to przewaznie sie własnie nie kieruja swoim rozumem...ale albo czyims rozumem (rodzicow, "doradcow") albo checia akceptacji albo milionem innych rzeczy niz własny rozum
ktos kto kieruje sie swoim rozumem wie czego chce, co lubi (to juz emocja)
rozum "wie" jakie emocje sa mu potrzebne...jakie emocje chce uzyskac i "kieruje" ciało w takie "miejsca" ktore mu te emocje zagwarantuja

Desperaci rzucają dotychczasowe życie,zajęcie w diabły i idą w świat...w poszukiwaniu szczęścia.
ktos kto kieruje sie swoim rozumem wie czego chce, co lubi (to juz emocja)
rozum "wie" jakie emocje sa mu potrzebne...jakie emocje chce uzyskac i "kieruje" ciało w takie "miejsca" ktore mu te emocje zagwarantuja
To podświadomość tym kieruje. Możemy logicznie wiedzieć, że coś jest dla nas dobre, ale tego unikamy, bo gdzieś tam w naszej podświadomości utkwiło coś, co powoduje, że sabotujemy niby dobre dla nas rzeczy. Rozum wie, że palenia papierosów jest złe. Ale ile ludzi nie rzuca palenia bo wiąże się to poczuciem przyjemności? I rozum nie ma tu nic do gadania. dnia Czw 13:45, 08 Wrz 2011, w całości zmieniany 1 raz
no podswiadomosc to nasz instynkt moim zdaniem
a ze instynkty nami kieruja to sie zgodze...
ja mawiam ze człowiek to tylko zwierze...niestety popsute porzez odczuwanie emocji

Zwierzęta też odczuwają emocje

Dla mnie instynkt i intuicja to nie to samo. Intuicja jest bardziej duchowa. Instynkt to potrzeby ciała.
no owszem odczuwaja...ale tylko te najprostsze
ja psy kochanm własnie za to ze potrafia kochac bezwarunkowo swojego pana...
moja suka tak sie cieszy zawsze na moj widok i w ogole

psa mam zdecydowanie z powodow potrzeb emocjonalnych a nie decyzji rozumu

ale własnie...ludzi na wsiach, szczegolnie kiedys psa mieli by ich ostrzegał (decyzja rozumu)

Rozumu czy strachu, że ktoś im kuraka zarżnie?
rozumu...na zasadzie madry polak przed szkoda...
pies zaszczeka jak ktos obcy sie berdzie skradał
ewolucja człowieka polega na tym ze nauczył sie uzywac intelektu by sobie pomagac
Jaka to ewolucja skoro to jedyny gatunek na ziemi który się wybija i niszczy wszystko wokoło?
a jeszcze odnosnie strachu
strach to nie do konca jest emocja...to jest składowa instynktu samozachowawczego (a wiec nasza zwierzecosc go warunkuje)
strach, głod, chuc, potrzeba snu to wszystko instynkt słuzacy przetrwaniu

ale zazdosc, wzruszenie, sympatia...to sa emocje... ktore jesli nami zawładna i pod ich wpływem (zamiast rozumu) podejmujemy decyzje to jest zle...a raczej moze nam nie słuzyc
i tymi emocjami niemadrze jest sie kierowac i z ich powodu podejmowac decyzje

nie jestesmy jedynym gatunkiem ktory sie wybija...zwierzeta tez walcza...o przywodztwo i o to by pokryc samice...
my chociaz nie jemy swoich dzieci (choc kiedys i tak bylało...na tych niskich szczeblach naszej ewolucji) a kotka czy chomik potrafi zjesc swój miot

emocjonalne reagowanie jest niebezpieczne i niekorzystne czesto ,zwlaszcza gdy sa to emocje nieadekwatne do tego jak wlasciwie sytuacja sie przedstawia ...

rozumowe czyli podejscie z dystansem jest o wiele bardziej korzystne i powinno charakteryzowac doroslosc ...dzieki podejsciu rozumowemu do pewnych kwestii mozemy podejmowac najrozsadniejsze decyzje ...

czym innym sa odczucia ,przeczucia ,intuicja co do pewnych rzeczy ,odbior sytuacji poprzez odczuwanie ,a czym innym wariacke reagowanie emocjonalne....bo te drugie ,czyli nazbyt emocjonalne reagowanie bardzo czesto prowadzi do porazek ..i przegrywania ..

przyklad ..moja sasiuadka niegdys ..przykladna matka dwoch corek w moim wieku ok-do ogolniaka chodzilysmy .. miala romans z policjantem ,ktorego zabila ,zadzgala nozem ,bo z nia zerwal ....byl on ojcem dwojki dzieci takze .mezem itd ..

zadzgala go w hotelu w ostrodzie i siedziala tak z nim w tym, pokoju az ich znalezli ,znaczy z tymi zwlokami ..bo nie wiedziala co zrobic

no... gdyby pomyslała to by wiedziała...
ze trzeba zwabic do lasu na kocyk i tam zadzgac
potem wykpopac dołek i po sprawie

zemsta najlepiej smakuje na zimno

Dla mnie instynkt i intuicja to nie to samo. Intuicja jest bardziej duchowa. Instynkt to potrzeby ciała. Dokładnie, to nie to samo, instynkt dajmy na to podpowiada nam, że coś jest niebezpieczne np. gdy ktoś nas chce uderzyć instynktownie zasłaniamy się, robimy unik, lub odpowiadamy atakiem, ale dzieje się to automatycznie, szybciej niż zdążymy pomyśleć co trzeba zrobić (myślenie trwa dłużej niż odruch instynktowny). Instynktem jest też ochrona dziecka, każdy zdrowy na umyśle człowiek chce mu pomóc, otoczyć opieką, widząc dziecko wiemy że mysimy być ostrożni. Działania instynktowne są zarówno nabyte jak i wyuczone (w wyniku codziennych doświadczeń). Intuicja jest bardziej emocjonalna i polega na ocenie sytuacji w której się znajdujemy np. o tym czy komuś można zaufać, czy w danym miejscu jesteśmy bezpieczni czy zagrożeni (nie widząc niebezpieczeństwa lecz wyczuwając je) dowiadujemy się dzięki intuicji. Kiedy zgubimy drogę, kierujemy się intuicją dokąd mamy iść.

Dla mnie instynkt i intuicja to nie to samo. Intuicja jest bardziej duchowa. Instynkt to potrzeby ciała.

Si, dobrze mówisz

Instynkt to jest zdolność, którą posiadają wszystkie zwierzęta - w tym człowiek i która powoduje, że bez uczenia się potrafimy wykonywać pewne typowe dla naszego gatunku czynności.

Intuicja to jest ten błysk geniuszu, dzięki któremu doszło do niejednego odkrycia.

Nie da się dojść wszędzie tylko i wyłącznie drogą logicznego myślenia, bo logika przestaje być przydatna w sytuacjach, gdy mamy za mało danych lub tez ich nadmiar - i drogą myślenia analitycznego nie jesteśmy w stanie dojść do rozwiązania.
Nauka teraz dotarła do takiego poziomu właśnie - nie wystarcza już myślenie racjonalnie, nie na darmo fizycy wyróżniają zwykłego fizyka od fizyka intuicjonisty - i ten drugi dochodzi do rzeczy niezwykłych, bo widzi dalej, ma po prostu inny sposób myślenia, mniej schematyczny.

A co do emocji i rozumu, to pochwała rozumu i lekceważenie emocji jest niebezpieczne... Kartezjusza to bym chętnie za parę rzeczy walnęła

Bo to jego wina, że ludzie dzisiaj tak myślą.

Ktoś, kto kierowałby się wyłącznie czystą logiką, chłodnym racjonalizmem i nie miał w swoim zachowaniu ani krzty emocji byłby potworem. Logiką da się usprawiedliwić z łatwością największe zbrodnie.
dokladnie

a jeszcze odnosnie strachu
strach to nie do konca jest emocja...to jest składowa instynktu samozachowawczego (a wiec nasza zwierzecosc go warunkuje)
strach, głod, chuc, potrzeba snu to wszystko instynkt słuzacy przetrwaniu

ale zazdosc, wzruszenie, sympatia...to sa emocje... ktore jesli nami zawładna i pod ich wpływem (zamiast rozumu) podejmujemy decyzje to jest zle...a raczej moze nam nie słuzyc
i tymi emocjami niemadrze jest sie kierowac i z ich powodu podejmowac decyzje

nie jestesmy jedynym gatunkiem ktory sie wybija...zwierzeta tez walcza...o przywodztwo i o to by pokryc samice...
my chociaz nie jemy swoich dzieci (choc kiedys i tak bylało...na tych niskich szczeblach naszej ewolucji) a kotka czy chomik potrafi zjesc swój miot
Podstawowych emocji jest siedem:zaskoczenie,gniew,odraza,smutek,strach(Koli

),gniew i radość.A bywa i tak,że doświadczamy szerokiej gamy uczuć,emocji i nastrojów.Nie wszystkie z nich potrafimy nazwać i dookreślić.Nierzadko brakuje nam słów na opisanie,tego,co w danej chwili czujemy.Nasze przeżycia są bardzo złożone,a róznice pomiędzy nimi-niezwykle subtelne.
a ja sie upieram ze strach to bardzoej fizjologia
lek to juz emocja
e;tu fajnie jest o emocjach napisane...ich podział itd
http://pl.wikipedia.org/wiki/Emocja

a tu o strachu
http://pl.wikipedia.org/wiki/Strach

a tu o leku
http://pl.wikipedia.org/wiki/L%C4%99k dnia Sob 12:48, 10 Wrz 2011, w całości zmieniany 2 razy
no tak ..lek jest juz"zaburzeniem " ..bo strach to normalna reakcja w obliczu zagrozenia realnego ..czyli pies szczekai czlowiek sie boi ze go ugryzc moze ...

a lek to wtedy ,gdy ktos postanawia z domu nie wyjsc w obawie ,ze spotka psa szczekajacego

Strach to jest emocja pierwotna, wynikająca właśnie z podstawowych instynktów zwierzęcych i wiąże się z walką o przetrwanie

strach uczył ostrożności w sytuacji zagrożenia.
Tak mi sie przypomnialo apropos instynktu jak to jest,ze np psy przebywajac z matka tylko kilka tygodni doskonale wiedza jak poradzic sobie w zyciu i jak sie zachowac .
Moja psiunka przebywala z matka 5,5 tygodnia i potem ja zabralismy .

Kiedy miala sie szczenic wszyscy sie bali, ze sobie nie poradzi.
A psiunka mimo, ze tak krotko byla ze swoja matka potem sama byla cudowna mamusia dla swoich szczeniat...

Kiedy kobieta zachodzi w ciaze obklada sie ksiazkami naukowymi i wianuszkiem doradczyn bo sama sie boi, ze sobie nie poradzi i ten lek przed porodem....

ja sama czesto dzialam emocjonalnie zwlaszcza jesli chodzi o relacje damsko-meskie ale w zyciu na szczescie z wiekiem coraz czesciej wylaczam emocjonalne myslenie .....

róznica miedzy lekiem a strachem jest taka ze w strachu emocje wywolane są przez konkretny przedmiot- jest obiektywny i adekwatny do sytuacji, lęk natomiast jest subiektywny, tutaj nie ma kokntnego przedmiotu, moze być wywolany przez nasze wczesniejsze przykre doświadczenia i byc irracjonalny...lęk jest wywolany nie samym zagrozeniem a "poczuciem zagrożenia"
Lęk sam w sobie nie jest zaburzeniem, zaburzeniem jest lęk irracjonalny czyli fobia lub nerwica.
Nie wiem czy przejzyscie to napisalam...
troche tak jakby porównywac barana do skorpiona...baran atakuje ze strachu a skorpion z lęku.

troche tak jakby porównywac barana do skorpiona...baran atakuje ze strachu a skorpion z lęku.

a to jest super przyklad i porownanie

[/quote
Witajcie dziewczyny! Podoba mi się Wasza dyskusja na temat rozumu i emocji... w związku z tym nasunęło mi się pytanie związane z numerologią dotyczące emocji i rozumu... A mianowicie: moja DŻ to 11, w piramidzie w CP mam 8/26 z dn.urodz.też mam 26 i jak Wam wiadomo jestem po przejściach. I mam cholerny problem, bo nie potrafię poradzić sobie z emocjami... one biorą górę... życie mi teraz stwarza sytuacje stresujące, bo jak się walić zaczęło to wszystko... Z jednego się podniosę a przychodzi drugie... staram się kierować rozumem i logiką by zwalczać te trudności... Co ja mam zrobić? ...czym się kierować "bardziej"...? rozumem czy emocjami ....? mam też na myśli i "dobre" emocje, no bo takie też się zdarzają... Zmęczona już jestem tą nieustanną "walką" do tego stopnia,że nie potrafię w chwili obecnej słuchać swej intuicji... Oj... strasznie ciężkie te moje wibracje... psychicznie jestem już zmęczona... Najlepiej byłoby to jakoś "wypośrodkować" tylko jak...?Czy coś mi na to poradzicie?

dnia Pon 23:28, 17 Paź 2011, w całości zmieniany 1 raz
myslec logicznie emocje zakopac głeboko
ty masz 3 w I pz ?

e: a nie, sprawdziłam, masz 11

no to w zyciu nie bedziesz miała poczucia szczescia i spełnienia bo ty potrzebujesz poczucia rozdarcia....nawety jak bedziesz nmiała dobrze to i tak sobie pokomplikujesz

dnia Wto 7:52, 18 Paź 2011, w całości zmieniany 1 raz
Dzięki Koli! staram się tak robić... Wiadomo, najpierw przychodzą emocje... kiedy z nich ochłonę włączam rozum i logikę... ale jest to bardzo trudne... bo jak mówią inni jestem bardzo wrażliwą osobą... ale jakieś tam myśli mimo wszystko krążą....

dlatego prosci ludzie sa przewaznie szczesliwsi od tych bardziej skomplikowanych emocjonalnie i intelektualnie
Przeważnie tak jest, chyba że ci ludzie bardziej skomplikowani staną się bardziej świadomi, to ambicje (a co za tym idzie, ciśnienie) od razu im się "zmniejszają" i niejako z "automatu" stają się bardziej szczęśliwi

nie mówię, że szczęśliwi jak nie wiem co, ale praktyka czyni mistrzem

Bardzo mądre są to słowa.....i jakie prawdziwe.... Bo to skomplikowanie bardzo utrudnia życie... Bo czego słuchać... serca czy rozumu?... A ambicje, gdy wymaga tego sytuacja zawsze można schować w kieszeń.....

[/code
czesto emocje przyslaniaja nasze myślenie logiczne niestety...
raczej w emocjach człowiek w ogóle nie myśli

emocje czy rozum?

WÄ tki

agniusza serwis - literatura w sieci, proza, feminizm, gender, queer ...

WÄtki