filozofia gender

Katalog znalezionych fraz

Wątki

• agniusza serwis - literatura w sieci, proza, feminizm, gender, queer ...
• Wypadek w Belgii
• Niema bezrobocia to tylko brak chętnych do pracy
• Planowanie działek na sprzedaĹź
• 30.10.2011
• Dodatkowa: do obsługi e-mail, od 370 zł
• Podanko Matejko .
• Eden Raj opuszczony.
• wykres gyal
• Nie jest to podanie ale przeprosiny
• Historia ĹťOK-u

agniusza serwis - literatura w sieci, proza, feminizm, gender, queer ...

http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-marzeny-nykiel/52349-genderomania-opetala-rzadowe-dzialaczki-za-utrzymanie-stanowisk-zaplaca-kazda-cene-aktualna-stawka-programowe-wynaturzanie-przedszkolakow

---

tego się nie da czytać - to znaczy i tych feministek i tego artykułu - jak dla mnie bełkot.
Mój syn przyniósł z przedszkola zabawę w rozstrzeliwanie figurek ustawionych pod ścianą. Naprawdę wolalabym by przyniósł zabawę w przebieranie lalek.

Nie interesuje mnie równouprawnienie w sensie zacierania różnic między społecznymi rolami płciowymi. W Sztokholmie funkcjonują teraz dwa przedszkola, gdzie nie wolno ubierać dziewczynek na różowo i używać słów „chłopiec”, „dziewczynka”. Dzieci czują się tam dobrze, ale dzieci wszędzie potrafią czuć się dobrze, mają wspaniałą zdolność współpracy i dostosowywania się do warunków. Jednak ja mam wątpliwości.

Podobne próby były podejmowane w Danii w latach 70. Chłopców uczono robienia na drutach, a dziewczynki gry w piłkę nożną. Mój syn był tak wychowywany w przedszkolu i szkole. Tylko że nigdy nie zdawało się to mieć na niego wyraźnego wpływu, a dziś, kiedy ma 40 lat, można już powiedzieć, że go nie ukształtowało. W takich eksperymentach chodzi wyłącznie o potrzeby i satysfakcję dorosłych. Nie tędy droga.
Zadziwiające są dla mnie wyniki pewnego eksperymentu, który zresztą powtarzano wielokrotnie, z udziałem tysięcy matek, i za każdym razem otrzymywano ten sam rezultat. W jednym pokoju gromadzi się grupę matek, w drugim w 25 łóżeczkach kładzie się 25 niemowląt. Jeśli powie się matkom, że obok leży 25 chłopców, natychmiast reagują na płacz – biegną. Jeśli powie się im, że to dziewczynki, czas reakcji znacznie się wydłuża. Jedyny sposób, w jaki potrafię to wytłumaczyć, to że matki w jakiś sposób pragną przekazać swoim córkom, że w tym świecie kobiety nie mają lekko i że powinny się przyzwyczajać.

---

Przykre to o czym piszesz (z obserwacji w szpitalu i o tym ekperymencie). Mój syn uwielbia film o Barbie syrence i kiedyś slicznei się opiekował autkiem, jak dzidzią. Zawsze prosi by po kąpieli najpierw otulić ręcznikiem jego zabawki, potem jego. Chciałabym by nie zatracił tej wrazliwości, no ale niestety gros jego zainteresowań to spiderman itp.
I to jest właśnie równowaga abebo

O to chodzi i wrażliwość i męskość.

Mój ma podobnie.
I opiekuńczość i zabawa w piratów.

Barbie też oglądał , jeszcze Dzwoneczek mu się podoba, ale Bob Budowniczy czy Maniek też.
Wózeczek powozi (koleżanki, bo swojego nie mamy ) czy coś ugotuje, a potem idzie konstruować rakietę
mój uwielbia jeździć wózkiem (ale raczej traktuje go jako samochód- przewoźnik) i bajkę o dzwoneczku ogląda z zapartym tchem
co nie zmienia faktu że nie chciałabym by mu czytano bajkę o księciu i ksieciu dnia Śro 22:47, 15 Maj 2013, w całości zmieniany 1 raz tutajpoczkategori
Ale jak dlugo jedna strona jest uczulona na slowa gender i dyskryminacja jak na jad szatański, a druga na slowa hetero i tradycja, to do niczego nie dojdziemy i będziemy nadal wtłaczać dzieci w 2 sztywne przegródki.
dokladnie abebo. jazda bez trzymanki po dwoch stronach
http://www.pch24.pl/homofobiczny-polonez-na-maturze,14882,i.html
o mamo....płakac czy śmiac się?...
płakać bo niedługo ludzie będą się musieli ukrywać gdy będą hetero
Justek bez przesady
Nie bez przesady, bo ostatnio jest okropna nagonka na bycie tolerancyjnym i to już chore się robi. Doszukiwanie się homofobii dosłownie wszędzie oraz udowadnianie że każdy znany człowiek w historii był homo to już jest niesmaczne. Ostatnio Konopnickiej udowadniają że wolała kobiety. To jest przesada

Ale jak dlugo jedna strona jest uczulona na slowa gender i dyskryminacja jak na jad szatański, a druga na słowa hetero i tradycja, to do niczego nie dojdziemy i będziemy nadal wtłaczać dzieci w 2 sztywne przegródki.

Zgadzam się w całej rozciągłości.

W pierwszym przedszkolu, do którego chodziło moje dziecko, już na wstępie pani poczęstowała go tekstem, że "tu jest zabawkowa kuchenka, ale tym się przecież nie będzie bawił, bo to dla dziewczyn". Podczas gdy on był właśnie na etapie zabaw w gotowanie.
Strach pomyśleć, co było dalej, przenieśliśmy go po miesiącu - nie tylko dlatego, były ważniejsze względy, ale o czymś to świadczy.
To nie jest indoktrynacja?

Zarzut o homofobiczny charakter poloneza jest idiotyczny, niestety, ale ciekawi mnie, jak zareagowałaby szkoła, gdyby gej chciał przyjść na studniówkę z chłopakiem, a lesbijka z dziewczyną? tutajpoczkategori

Ostatnio Konopnickiej udowadniają że wolała kobiety. To jest przesada

Ale to przecież prawda. Powrót do góry
A skąd wiesz? powiedziała Ci? o to mi chodzi, ona już nie żyje i nie jest w stanie ani potwierdzić ani zaprzeczyć.

Oczywiście jestem bardzo przeciwna wtłaczaniu płci w formy, sama wychowuję córkę, wydaje mi się w sposób uniwersalny, uwielbia traktory i wszelkie wielkie urządzenia i strzeliłabym jakby ktoś jej powiedział nie baw się samochodami bo to dla chłopca ale mówienie do dziecka bezosobowo tak żeby samo sobie "określiło płeć" to już mnie bulwersuje. Myślę że trzeba znaleźć złoty środek

Kobieta może dokonać wyboru życia nie obok mężczyzny, ale obok drugiej kobiety. Bez względu na to, czy to ma wymiar erotyczny, czy nie, daje poczucie więzi, zrozumienia i wsparcia - mówiła.

Tutaj całość: http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114883,12878147,Konopnicka__Byla_lesbijka_czy_nie___niewazne__Ale.html Powrót do góry


Tutaj całość: http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,114883,12878147,Konopnicka__Byla_lesbijka_czy_nie___niewazne__Ale.html

Nie chcę polemizować z tym z kim żyła/spała Konopnicka ale w wybiórczej niedługo pewnie napiszą, że papież jest czynnym gejem . Ogólnie słabe to źródło.
Jest takie powiedzenie: "To prawda, bo w Wyborczej napisali"
Dla mnie też Wyborcza (zwana skądinąd Gejzeta) to źródło, wybaczcie, z tej półki co "Fakt" czy inny "Superekspress" albo program Trojanowskiego, tylko aspirujace , by profesjonalniej wyglądać
Co ciekawe, ta gazeta chyba nie pisze o pisarzach homo znanych od dawna jako homo, tylko nowych "nominuje". Ciekawe, dlaczego a było kilku pisarzy homo, o czym wiedzą chyba wszyscy literaturoznawcy...
Mnie nie tylko z racji światopoglądu, ale i zawodu taka żonglerka pisarzami, pochopna bardzo, się nie podoba. Powrót do góry
Poproszę w takim razie o poważne i wiarygodne opiniotwórcze tytuły.
kajanno, wypowiadał się jakiś prawnuk Konopnickiej, że jak nie przestaną pisać o niej per lesbijka, to pójdą z tym do sądu, bo to wierutne bzdury
po prostu była biseksualna, więc ani jedni ani drudzy nie maja racji , nie umniejsza to w niczym jej twórczości i działalności, coraz więcej badaczy przychyla się d wniosku, ze jej przyjaźń z Dulębianką była czymś więcej (w tamtych czasach nie mogła ujawnić się).
A biseksualizm wśród kobiet wcale nie jest taki rzadki.

Poproszę w takim razie o poważne i wiarygodne opiniotwórcze tytuły.

Jeśli chodzi o literaturę to może Zeszyty Literackie .

A tak na poważnie, GW uważam za jedną z najbardziej lewackich (nie mylić z lewicowy ) periodyków.
Nie wiem, co rozumiesz przez słowo "lewackich" - zawsze mi się wydawało, że jest to jest po prostu określenie lewicowych ekstremistów - jak to się ma do GW? Chyba że chodzi po prostu o obraźliwe określenie lewicy...

Sorry, kukułko, ale porównywanie GW do Faktu jest zwyczajnie śmieszne. Deprecjonowanie czegoś tylko dlatego, że nie zgadzamy się z linią programową, nieładnie.
Nie dlatego, vide sprawa Agaty i anatomia kłamstwa np.
Zresztą -to temat rzeka...
Hej, witajcie - ze sto lat mnie tu nie było

Mnie w tym wszystkim przeraża najbardziej, że w ogóle istnieje taki temat, taki problem jak "genderyzacja" - nawet tu na forum...

Jakaś niewielka garstka ludzkości "seksualnych inaczej" zmusza nas wszystkich, byśmy o nich myśleli, mówili, zastanawiali się itp... To chore jest - forma zbiorowej histerii na punkcie płci, seksu itp.
Mnie na haslo gender flaki sie wywalaja... Tutaj juz tak indoktrynuja od najmlodszych lat, tak wciskaja, ze sie robi niedobrze W szkolach teraz dzieci sie ucza, ze czlowiek nie rodzi sie jako kobieta czy mezczyzna, ale ze sie jednym z nich staje... A Szwecja w tej materii i nie tylko to dla mnie totalny antyprzyklad:

http://www.piotrskarga.pl/ps,3760,2,0,1,I,informacje.html

http://m.wyborcza.pl/wyborcza/1,105226,13813102,Szwedzkie_gimnazjum_otwiera_szatnie_dla_trzeciej_plci.html

http://www.pch24.pl/szwecja--mezczyzni-powinni-korzystac-z-toalety-na-siedzaco,14613,i.html

I zeby ktos mi nie zarzucil brak tolerncji, homofobii i roznych innych to od razu nadmienie, ze wcale nie uwazam, ze chlopcy powinni sie bawic li tylko samochodami, nie plakac a dziewczynki lalkami, i byc slodkimi wyblaklymi maskotkami Powrót do góry

Mnie na haslo gender flaki sie wywalaja...
Szczerze? Mnie też.
Mój 3-latek, widząc mnie robiąca makijaż, chciał ostatnio, by mu pomalować oko ;)
Starszy w tym wieku chciał paznokcie. Ale nie z nami te numery ;)
I dzieciaki wiedzą, dlaczego nie.
Mało tego, są dumni, ze są chłopcami :) Powrót do góry
a aj bym pomalowała dla zabawy choć szczerze nie znoszę gender i całego hałasu wokół tego (z obu stron).

Córka bawi się samochodzikami czy innymi "chłopięcymi" zabawkami, synek gotuje i niańczy lalki - zwykle razem się bawią, ale u różnopłciowego rodzeństwa to norma. Mój brat dla wygłupu przebierał się za dziewczynkę i jakoś nie zmienił płci
Moja młodsza siostra odnalazła się w życiu w tym co "niekobiece". jest inżynierem, ćwiczy japońskie sztuki walki, tradycyjną walkę mieczem - całym sercem to lubi. Gdyby była wychowywana w duchu tradycyjnym - "jesteś dziewczyną więc nie musisz być dobra z matematyki, odpuść sobie", "rywalizacja nie dla dziewczyn" na pewno byłaby smutniejszym człowiekiem, zamkniętym w swojej tradycyjnej roli płciowej.
Hehe, ja jako dziecko uwielbiałam samochody, miała garaż wcześniej niż domek dla lalek, bawiłam się z chłopakami, a jakoś czuję się pełnoprawną kobietą.
Tekstów gender i o gender nie umiem na trzeźwo, więc jeszcze trochę zanim będę mogła
Dla mnie to już jest kosmiczne odległe od tego, co można by uznać za równouprawnienie.

Płeć nie wyraża się moim zdaniem w prasowaniu ani dłubaniu śrubokrętem. Zabawa w gotowanie tylko dla dziewczynek a samochodami tylko dla chłopców to przegięcie w drugą stronę. Ale znam młodsze ode mnie kobiety, które są zachwycone jak facet ugotuje wodę na herbatę i nie wiedzą czym różni się gwóźdź od śruby. Znam kobiety, które nie wyobrażają sobie zrobić prawa jazdy.
Dla mnie dorosły człowiek, który nie umie zorganizować sobie we własnym zakresie (zakupy+ praca w kuchni) ciepłego posiłku jest niezaradny życiowo niezależnie od płci. A jak na studiach wykładowca mówił, że kierowca to męski zawód, to zaprotestowałam ja i kolega, który pracuje jako zawodowy kierowca, już wtedy dorabiał sobie w firmie transportowej. Tylko, że broniąc zdolności ludzi płci obojga do wykonywania podstawowych czynności domowych (i zabawy w nie w dzieciństwie) nie można przesadzać.

Nie umalowałabym chłopaka. Tak mi się zdaje teraz... Ale przebieranie młodszego brata w sukienki to chyba powszechna zabawa była.
Znam faceta, co zrobił sobie pełen makijaż i sesję w nim. Innym razem ufarbował swoje długie, kręcone włosy na blond (czym podniósł sobie średnią na studiach). We wszystkim pomagały mu koleżanki, z których większość robiła przy tym maślane oczy, ciężko by go było podejrzewać o brak męskości. I znam też takiego, którego brano za kobietę, mimo że nie malował sobie twarzy, fryzurę nosił dość krótką, kobiety to były najwyżej koleżanki.
http://www.fronda.pl/a/men-odpowiada-nie-planujemy-wprowadzania-edukacji-seksualnej-wsrod-najmlodszych-w-przedszkolach-i-szkolach-nie-przewidujemy-rowniez-zmian-w-tresci-nauczania-i-organizacji-zajec-wychowania-do-zycia-w-rodzinie,28791.html
jeju, a od kiedy matematyka jest niekobieca? sorka, ale to dla mnie bzdura.
Mnie mama wręcz zmusiła (inna sprawa, że sama chciałam) do pójścia do klasy matematycznej. Miałam i x Barbie i garaż z samochodami i dźwig zdalnie sterowany jako dziecko.

To zapytam tu jak już odgrzebany temat:
POSZUKUJE JAKIEGOŚ OPRACOWANIA/KSIĄŻKI NA TEN TEMAT dla mamy. Najlepiej szybko, bo ma w sb urodziny i imieniny
strzygo ale szukasz czegoś wprowadzającego w nurt gender czy krytykującego gender?
raczej krytykującego
ale wprowadzenie w nurt od biedy też może być.
http://wpolityce.pl/wydarzenia/67641-tatusiu-ty-tez-mozesz-chodzic-w-sukienkach-co-robia-rycerki-w-bajkach-rybniccy-rodzice-buntuja-sie-przeciw-ideologii-gender-w-przedszkolach

jak ktoś ma chwilę to polecam również komentarze pod artykułem
ech...dlaczego my ludzie zawsze musimy przesadzać w jedną albo drugą stronę...
Najlepsze podsumowanie genderofobii:

http://kwejk.pl/obrazek/1935904/michalik.html

I jeszcze zagadka. Wiecie, kim jest chłopiec ze zdjęcia poniżej?

Powrót do góry
wiemy JP II
Brawo. Powrót do góry
Tez wiedzialam, mam nawet to zdjecie

Hehe.
No to przynajmniej miał pupę dobrze przewietrzoną

Nie przesadzajmy też z genderofobią, nagle też tabuny rodziców nie zaczęły wyrzucać dziewczynkom spodni...
Mi się to całe gender nie podoba, bo odejmuje kawałek tożsamości, ten związany z płcią. Ok, niby każdy ma prawo do pewnych zachowań bardziej "męskich" lub "żeńskich" kulturowo, ale kwestia posiadania potomstwa zawsze będzie różnicować podejście mężczyzn i kobiet.
http://wpolityce.pl/dzienniki/dziennik-marzeny-nykiel/68402-papiez-odpowiada-srodzie-i-nowickiej-kosciol-potwierdza-swoje-wielkie-nie-wobec-gender-pasterze-maja-obowiazek-przestrzegac-przed-wypaczeniami-niebezpiecznych-ideologii
Wkleiłaś idealny sposób manipulacji.
Gdzie w artykule jest przytoczona osobista odp. papieża Franciszka?
Ale tu nie chodzi o odp osobistą, a i,wypowiedz Kościoła nt gender.
Ale one napisały list a nie pytały o wyjaśnienie nt. stanowiska KK w sprawie gender.

Napawają mnie obrzydzeniem tego rodzaju manipulacje, co z tego, że w słusznej sprawie. Od kiedy to cel uświęca środki?
Aha, bo stanowisko KK i papieża w tak,ważnej sprawie to nie to samo? Powrót do góry
Trochę z innej beczki ale bardzo przyjemnie. Chorwaci obronili definicję małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety Można? Można...
I przeforsowali kwestię referendum a u nas milion podpisów ws sześciolatków i rząd miał to w gdzieś...
smutne nie? moja córeczka sie ma na to załapać z obowiązku jako pierwszy rocznik
taaa, a rząd się na nich wypiął i i tak nie wpisze definicji małżeństwa do konstytucji...
Nie sądzę , na razie to im się lewica wściekła , zobaczymy mam nadzieję , ze jednak normalność wygra...
http://www.fronda.pl/a/ideolodzy-gender-strasza-kosciol-konsekwencjami-finansowymi,32523.html
Marks&Spencers bedzie na wiosne mial wszystkie zabawki 'gender neutral'. I ludzie podekscytowani i sie bardzo ciesza.
jasne... jak to moja babcia mawiała- koniec świata bliski... chyba bliższy niż zwykle ... a juz na pewno świat staje na głowie..

Znaleziona w necie:

Kobieta w ciąży pyta lekarza: dziewczynka czy chłopiec?
Lekarz: to się okaże za kilkanaście lat...

....

Znaleziona w necie:

Kobieta w ciąży pyta lekarza: dziewczynka czy chłopiec?
Lekarz: to się okaże za kilkanaście lat...

....

....
Mała lubi bawić się klockami, pudełkami, pojazdami, narzędziami itp. - lubi i już. Do tego wygląda bardzo chłopięco (mini kopia tatusia). Sporo ludzi komentuje: ależ się ten chłopiec ładnie bawi, po czym następuje konsternacja po moim sprostowaniu, że to dziewczynka. I dochodzą pytania "a gdzie twoja laleczka?".

A musi się bawić laleczką? Ma kilka, bardzo różnych, i jakoś nie wzbudzają w niej szału radości. A komplet bitów do wkrętarki - jak najbardziej, zawsze i wszędzie. Może z tego wyrośnie, a może nie. Dla mnie to żadna tragedia.
OK, El, z upodobań może wyrośnie, ale jak będzie chciała zmienić płeć?
ja taka byłam i teraz jestem bardzo kobieca
czy to moja wina, że bardziej jarały mnie samochodziki?

Ludzie na głowę upadają z tym unisexem, teraz już czasem nie wiadomo czy to kobieta czy mężczyzna ulicą idzie... Zresztą jak chciałam dziś kupić tacie sweter na święta to mi się te swetry w sklepach wydawały tak kobiece, że nic nie kupiłam.
Jeszcze chwila i męski mężczyzna będzie na ulicy palcem wytykany...

ja taka byłam i teraz jestem bardzo kobieca
czy to moja wina, że bardziej jarały mnie samochodziki?


Jeszcze chwila i męski mężczyzna będzie na ulicy palcem wytykany...

obyś sie myliła
niby nie, ale myślałam,że chłopaki mają fajniej bo robią siku na stojąco

od kilku lat obserwuje taki wzrost liczby kobiecych mężczyzn (i na uczelni i w pracy), że obawiam się, że mam rację...
pfujć!!!



od kilku lat obserwuje taki wzrost liczby kobiecych mężczyzn (i na uczelni i w pracy), że obawiam się, że mam rację...

No ,często z błyszczykiem na ustach Powrót do góry
http://www.fronda.pl/a/ideologia-gender-to-cywilizacja-smierci-tak-pisza-biskupi-ze-slowacji,32808.html

Też mam problem z kupieniem ubrań mężowi, i to regularnie, takie babskie te fasony Powrót do góry
gdzie Wy widzicie kobiecych mężczyzn
albo problem z kupnem ubrań
nie strasznie...
Pierwsze mowiom jaki to homoseksualizm jest normalny, to się nie zdziwie jak teraz będą zachęcać do zmiany płci
Fiamma zqpraszan do siebie, jak chcesz zobaczyć kobiecych mężczyzn. No tyle ich po mojej ulicy chodzi, że ostatnio się śmiałam, że dobrze, że kamienice remontują, bo bym zapomniała jak facet wygląda.
Edwarda, szczerze?
Do podjęcia takich decyzji trzeba czegoś więcej niż przekonania, że "chłopaki maja fajniej". Jeżeli moje kochane dziecię wyrośnie na człowieka, który w pełni świadomie i dojrzale (w kwestii ponoszonych konsekwencji fizycznych, psychicznych, moralnych, etycznych - wszystkich!) zadecyduje o zmianie płci, to mam nadzieję, że ten wybór uszanuję. A jeżeli taki wybór byłby tylko bezmyślnym wybrykiem, to będzie to oznaczało moją totalną porażkę wychowawczą i z tym ciężko będzie się pogodzić (o ile w ogóle to będzie możliwe). Bo nie sam wybór jest tu dla mnie ważny, a jego przesłanki.
Ale to tylko przypuszczenia; "tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono". Okaże się za kilka lat, jak Wampirzydło podrośnie i zafunduje mi pierwsze poważne rozterki.

Poznałam w życiu wielu wartościowych ludzi, kilku z nich zostało moimi przyjaciółmi - dopiero później wyszło na jaw, że są to osoby i homoseksualne, i biseksualne. Czy stracili przez to w moich oczach? Nie, dalej bardzo cenię w nich to, co mnie do nich zbliżyło na początku, chociaż ich życie tak bardzo odbiega od mojego.

Mała lubi bawić się klockami, pudełkami, pojazdami, narzędziami itp. - lubi i już. Do tego wygląda bardzo chłopięco (mini kopia tatusia). Sporo ludzi komentuje: ależ się ten chłopiec ładnie bawi, po czym następuje konsternacja po moim sprostowaniu, że to dziewczynka. I dochodzą pytania "a gdzie twoja laleczka?".

A musi się bawić laleczką? Ma kilka, bardzo różnych, i jakoś nie wzbudzają w niej szału radości. A komplet bitów do wkrętarki - jak najbardziej, zawsze i wszędzie. Może z tego wyrośnie, a może nie. Dla mnie to żadna tragedia.
moja już dwa razy sama z siebie bawiła się lalkami, dzisiaj drugi raz ostatnio też sobie zażyczyła narzędzi do robienia remontu a u babci królują kuchnia i autka. Z tego wszystkiego najbardziej męska moim zdaniem kuchnia (kucharz to najbardziej męski zawód świata, na tej zasadzie baby są od kolorów, nie wiem, co pederaści robią w modzie).
ale zabawą jest też strojenie siebie

Edwarda, szczerze?
Do podjęcia takich decyzji trzeba czegoś więcej niż przekonania, że "chłopaki maja fajniej". Jeżeli moje kochane dziecię wyrośnie na człowieka, który w pełni świadomie i dojrzale (w kwestii ponoszonych konsekwencji fizycznych, psychicznych, moralnych, etycznych - wszystkich!) zadecyduje o zmianie płci, to mam nadzieję, że ten wybór uszanuję. A jeżeli taki wybór byłby tylko bezmyślnym wybrykiem, to będzie to oznaczało moją totalną porażkę wychowawczą i z tym ciężko będzie się pogodzić (o ile w ogóle to będzie możliwe). Bo nie sam wybór jest tu dla mnie ważny, a jego przesłanki.
Ale to tylko przypuszczenia; "tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono". Okaże się za kilka lat, jak Wampirzydło podrośnie i zafunduje mi pierwsze poważne rozterki.

Poznałam w życiu wielu wartościowych ludzi, kilku z nich zostało moimi przyjaciółmi - dopiero później wyszło na jaw, że są to osoby i homoseksualne, i biseksualne. Czy stracili przez to w moich oczach? Nie, dalej bardzo cenię w nich to, co mnie do nich zbliżyło na początku, chociaż ich życie tak bardzo odbiega od mojego.

Zanim sie wypowiem w tej kwestii muszę dopytać - czy ty uważasz sie za katoliczkę?
Oj dziewczyny, w tym całym zamieszaniu nie chodzi o zabawki. To jest tylko jakiś tam sposób na wprowadzenie nowego porządku - zniesienia kulturowych różnic płciowych. Że niby kobieta nie różni się od mężczyzny w niczym i vice versa.
Z sama ideą można dyskutować - to jest ciekawe pole, mnie natomiast mierzi to, że nagle takie założenie stało sie standardem. Nikt nie pytał mnie czy ja chcę tak wychowywać dziecko. (a może ja uważam, że dziecko wychowane z silną tożsamością płciową i poczuciem odrębności płciowej będzie sobie lepiej radziło?)I nie chodzi o to właśnie, żeby dziecko sobie samo wybierało zabawki, ale o to żeby podsuwać mu te "niezgodne z jego płcią biologiczną".

Od lat były dziewczyny "chłopczyce", które lepiej się z chłopakami dogadywały, i dziewczynki kochające lalki barbie itp...

El - zmiana płci to jest bardzo trudna decyzja, którą się teraz bagatelizuje. I jeszcze jedno - transsesksualizm jest zaburzeniem psychicznym, podczas gdy homoseksualizm nie (wg współczesnych podręczników) tak więc, nie należy tych dwóch pojęć wrzucać do jednego wora. Tym samym nie do końca wiadomo czy danej osobie realnie pomoże zmiana płci. Niestety...
Moim zdaniem nie chodzi o wprowadzenie nowego porządku, ale rzeczywistą wolność wyboru. Bo czy dziewczynka, której powtarzało się, że z natury dziewczynki gorzej rozumieją matematykę oraz, że komputery nie są dla dziewczyn ma realną szansę aby zostać informatykiem czy inżynierem?

Kiedyś w liceum zainteresowałam się filozofią i poszłam do antykwariatu kupić jakąś książkę. Gdy zapytałam się sprzedawcy co ma, stwierdził, że filozofia nie jest dla dziewczyn. Chodzi o to, aby wyplenić w społeczeństwie takie postawy.

A na pewno czytałyście ten program równościowe przedszkole? Sam w sobie nie ejst dobrze napisany, ale propozycje zajęć są przecież bardzo umiarkowane:

Przykładowe scenariusz:
Scenariusz 1
IGOR LUBI LALKI A ANIA SAMOCHODY
Przedstawienie historyjki w oparciu o opowiadanie „Igor i lalki” wydawnictwa
Zakamarki o chłopcu, który grał świetnie w piłkę nożną, ale też lubi bawić się lalkami

Scenariusz 2
Napotężniejsi tego świata (o tym, że dość mało kobiet jest w polityce i nie jest do dobre)

SCENARIUSZ 3
TEMAT: PILOTKA I PIELĘGNIARZ

SCENARIUSZ 7
TEMAT: ODWAŻNE DZIEWCZYNKI I WRAŻLIWI CHŁOPCY. Ronja, córka rozbójnika Powrót do góry
Nermin, byłam wychowywana w wierze katolickiej, ale w niej nie wytrwałam. Chcę być po prostu dobrym człowiekiem, ale w kwestii wiary wciąż błądzę i szukam.

koszatniczka, zdaję sobie sprawę z różnic, o których wspomniałaś - i warto je podkreślać. W mojej wypowiedzi bardziej chodziło mi o postawę, którą często widzę wokół siebie właśnie w kwestii płciowości i kategoryzacji: "jest inny=gorszy". I ta postawa jest widoczna po obu stronach barykady.

Gender dla mnie jest zwykłym i przemijającym zjawiskiem kulturowym. Można obserwować i poznać, ale żeby rozważać to jako standard? Nie bardzo. Dużo w tym reklamy i medialności, owszem, ale ja tego nie kupuję jako czegoś tak ważnego, jak wytyczne do mojego życia i wychowywania dzieci. Stawiam gender na tej samej półce, gdzie poprzednie pokolenia postawiły np. kulturę punk - poznać, obejrzeć, podyskutować - i dalej robić swoje.

Fiamma zqpraszan do siebie, jak chcesz zobaczyć kobiecych mężczyzn. No tyle ich po mojej ulicy chodzi, że ostatnio się śmiałam, że dobrze, że kamienice remontują, bo bym zapomniała jak facet wygląda.

A jak wygląda wg Ciebie kobiecy i męski mężczyzna?

Nermin, katolicyzm nie zakazuje uważać homoseksualistów za wartościowych ludzi ani się z nimi przyjaźnić.

Fiamma zqpraszan do siebie, jak chcesz zobaczyć kobiecych mężczyzn. No tyle ich po mojej ulicy chodzi, że ostatnio się śmiałam, że dobrze, że kamienice remontują, bo bym zapomniała jak facet wygląda.

A jak wygląda wg Ciebie kobiecy i męski mężczyzna?

Nermin, katolicyzm nie zakazuje uważać homoseksualistów za wartościowych ludzi ani się z nimi przyjaźnić.

Katolicyzm nie przyzwala na homoseksualizm i jego tolerowanie.
El - ja też bym tak chętnie zrobiła - tak jak napisałam cieawostka do pogadania. Ewentualnie realna propozycja dla przekonanych. Ale... Sama na własnej skórze ostatnio sie przekonałam, że nie do końca tak jest Otóż:
W ramach zajęć z psychologii mamy taki przedmiot jak standardy edytorskie APA. Chodzi o to że Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne ustaliło wytyczne jak powinno się pisac artykuł naukowy. I teraz wśród norm dotyczących przecinków, myślników znalazł sie też rozdział dotyczący reducting bias. Czyli o unikanie jezyka nacechowanego światopoglądowo. W tym też nalazały się załozenia dotyczące gender equality, czy politycznej poprawności, nie będę wszystkiego pisać. Jedne bardziej zrozumiałe, inne mniej natomiast mnie kompletnie zszokowało nakaz, żeby unikać założenia, że ciąża jest wynikiem stosunku seksualnego... Znalazło się to w dziale - unikanie heteroseksualnego założenia związków...

Wiesz El, ja nie czuje się szczególnie homofobiczna, ale to dla mnie jest stawianie pewnych rzeczy na głowie....

I zaznaczam - psycholog - naukowiec musi się takiego bias wystrzegać, bo mu artykułu nie przyjmą.

Arcia - i nie uważasz, że to wciskanie dzieciaka w formy? Inaczej nazwane niż dzisiejsze stereotypy.
Ja uważam, że dziecko należy wychowywać na człowieka, porządnego, uczciwego, zdolnego kochać.
A co do stereotypów, to gender będzie po prostu generowało nowe.
uważam się za katoliczkę i mimo etykietki, jaką się przykleja katolikom,
że nietolerancyjni itp., nie potrafię zignorować ludzi, którzy np. rodzą się zew. jako dziewczynki, a w zestawie genów mają XY i w środku nie mają np. macicy,
a na dokładkę już w dzieciństwie ich tożsamość płciowa była niejednorodna...
co to ma do rzeczy? to nie są ludzie drugiej kategorii
tak samo dajmy na to skłonności np. biseksualne jakiejś mojej znajomej nie sprawiłyby, że w moich oczach stała by się gorszą matką, gorszym człowiekiem
o wartości człowieka nie decyduje to, co robi w sypialni
tak jak napisała Koszatniczka - płeć a zaburzenia seksualne, to dwa różne problemy
i ŻADEN z tych "problemów" nie dyskwalifikuje w moich KATOLICKICH oczach człowieka!
że co, nie wolno się mi z taką osobą zaprzyjaźnić? a dlaczego?

przecenia się ważność seksu w życiu, owszem to ważna sfera, ale nie można zapominać o całej reszcie, która właśnie nas czyni ludźmi
twórczość, empatia, gotowość do pomocy, poczucie humoru itd.
człowiek to nie płaska kartka, jesteśmy wielowymiarowi - na szczęście!!!! dnia Czw 9:21, 19 Gru 2013, w całości zmieniany 1 raz Powrót do góry


Katolicyzm nie przyzwala na homoseksualizm i jego tolerowanie.

Na czyny homoseksualne a nie na przyjaźnienie się z homoseksualistami. Myślisz, że oni są gorsi od bandytów i morderców? Powrót do góry


Katolicyzm nie przyzwala na homoseksualizm i jego tolerowanie.

Na czyny homoseksualne a nie na przyjaźnienie się z homoseksualistami. Myślisz, że oni są gorsi od bandytów i morderców?
jeju, jak ten Jezus mógł pozwolić, by jawnogrzesznica go w ogóle dotykała!!!!
CZYNNY homoseksualizm jest grzechem i za sprawą Sodomy Pan Bóg bardzo jasno nam pokazał co o tym myśli. Ja rozumiem że można kogoś wspierać w takich trudnościach, ale jeśli ciągle trwa w tym grzechu bez postanowienia walki i poprawy to dla mnie nie ma o czym rozmawiać bo przyzwalając na to odpowiemy za współudział. Też uważam że seks jest przeceniany i może nie jest to łatwe ale da sie bez niego życ.

I nie chodzi o to właśnie, żeby dziecko sobie samo wybierało zabawki, ale o to żeby podsuwać mu te "niezgodne z jego płcią biologiczną".
.

I w tym rzecz!

Nermin, strasznie radykalnie zabrzmiala Twoja wypowiedz odnosnie homoseksualistow.


Katolicyzm nie przyzwala na homoseksualizm i jego tolerowanie.

Na czyny homoseksualne a nie na przyjaźnienie się z homoseksualistami. Myślisz, że oni są gorsi od bandytów i morderców?
jeju, jak ten Jezus mógł pozwolić, by jawnogrzesznica go w ogóle dotykała!!!!


Nermin, strasznie radykalnie zabrzmiala Twoja wypowiedz odnosnie homoseksualistow.

Przykro mi, ale moim zdaniem Pismo Święte nie pozostawia pola do dyskusji w tej kwestii. Powrót do góry
«Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników»” (Mt 11,18-19)

Taką opinię miał Jezus między tzw. porządnymi, pobożnymi ludźmi.

«Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników»” (Mt 11,18-19)

Taką opinię miał Jezus między tzw. porządnymi, pobożnymi ludźmi.
CZYNNY homoseksualizm jest grzechem i za sprawą Sodomy Pan Bóg bardzo jasno nam pokazał co o tym myśli. Ja rozumiem że można kogoś wspierać w takich trudnościach, ale jeśli ciągle trwa w tym grzechu bez postanowienia walki i poprawy to dla mnie nie ma o czym rozmawiać bo przyzwalając na to odpowiemy za współudział. Też uważam że seks jest przeceniany i może nie jest to łatwe ale da sie bez niego życ.

uważam, że wystarczy, by mój np. homoseksualny przyjaciel wiedział ode mnie,
że nie przyklaskuję mu i nie głaszczę go po głowie za to, że sypia nie z tą płcią, co trzeba
wystarczy, że ja swoim życiem będę dawać mu świadectwo wiary

jakie przyzwalanie, jaki współudział?
co innego przyjaźnić się z taką osobą, a co innego organizować jej miejsce na spotkania
czy ścielić na noc dla jego i partnera jedno łóżko!!!
litości... radzę nabrać dystansu i przemyśleć sprawę... dnia Czw 10:02, 19 Gru 2013, w całości zmieniany 1 raz Powrót do góry
jako katolicy nie możemy popierać i tym bardziej propagować homoseksualizmu
ale to nie znaczy, że mamy tych ludzi poniżać czy coś tak też się katolik nie może zachowywać
możemy się z nimi przyjaźnić, sama znałam lepiej jeszcze na studiach kolegę który studiował z moim mężem i byli dobrymi znajomymi, a był homoseksualistą i nie wiem czemu mielibyśmy się z tego powodu trzymać od niego z daleka, właśnie tym bardziej powinniśmy takie osoby otoczyć opieką, bo są chore mnie jest bardzo żal takich osób tak się krzywdzić

«Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników»” (Mt 11,18-19)

Taką opinię miał Jezus między tzw. porządnymi, pobożnymi ludźmi.

I o to chodzi! Gdyż za Jego sprawa grzesznicy staja sie Świętymi
Nermin, Pan Jezus przede wszystkim kochał a nie rzucał kamieniami

Zgadzam się z tym, co pisze silva.
Nermin, nie dogadamy się widzę,
ale luz, nic widać na to teraz nie poradzimy

Fiamma zqpraszan do siebie, jak chcesz zobaczyć kobiecych mężczyzn. No tyle ich po mojej ulicy chodzi, że ostatnio się śmiałam, że dobrze, że kamienice remontują, bo bym zapomniała jak facet wygląda.

A jak wygląda wg Ciebie kobiecy i męski mężczyzna?
.
Edwarda, szczerze?
Do podjęcia takich decyzji trzeba czegoś więcej niż przekonania, że "chłopaki maja fajniej".

o wartości człowieka nie decyduje to, co robi w sypialni
tak jak napisała Koszatniczka - płeć a zaburzenia seksualne, to dwa różne problemy
i ŻADEN z tych "problemów" nie dyskwalifikuje w moich KATOLICKICH oczach człowieka!
w pełni popieram!!! Powrót do góry
u mnie w pracy od marketingu był kiedyś koleś, który raz przyszedł w gładkim, granatowym sweterku na guziczki,
dekolt w serek, piwny brzuszek przeszkodził w dopięciu go na dole
nigdy nie wyglądał jak baba, ale tego dnia miałam wrażenie, że się przebrał za kobietę
Fiamma, opis kobiecego mężczyzny jak podała Iskra. No nie podoba mi się. A u mnie tak panowie wyglądają. Taka moda. Niecierpie spodni rurek, mało kto wygląda w nich dobrze. A panowie w nich ostatnio ciągle chodzą, wygolona klata z dekoldem też mnie drażni a jeszcze bardziej nieogolona. Mam wrażenie jak bym oglądała czyjeś włosy łonowe.
Mnie pociąga facet w męskich spodniach z szerokimi barkami bt mógł mnie obronić i przytulić i wąskich biodrach z ładną pupa.

A co do operacji zmiany płci to są dwa rodzaje. Jedna gdy geny nie zgadzają się z wyglądem i wygląd się operuje do genów i tu KK nie protestuje. A druga, bo ktoś czuje się kimś kim wg genów nie jest. I tu KK twierdzi, że potrzebny terapeuta a nie chirurg. I ja się z tym zgadzam.
Co do homoseksualistow to paru znam i wszyscy mają pokrecona psychikę. Dlatego bardziej bliska mi jest teoria o homisex. nabytym niż wrodzonym. Ale oczywiście mam zbyt małą grupę badawczą by wydawać wyroki. Powrót do góry
Nie spotykam takich facetów o jakich piszesz.

Co do drugiego to nie takie proste - jest też płeć hormonalna, która może się różnić od płci genetycznej. Poza tym istnieją też hermafrodyci.

Nie spotykam takich facetów o jakich piszesz.


Przeprowadzam się do Twojej miejscowości w takim razie
Fiamma a u nas bardzo modnie jest tak wyglądać. Zupełnie mi to nie gra...

Co do płci to mocno się nie wglebialam, ale chyba KK uważa za nadrzedna płeć genetyczną, bo jej zmienić nie można a hormony można lekami. Ale pewna nie jestem.
Zespół niewrażliwości na androgeny – wrodzone zaburzenie rozwoju płciowego spowodowane różnymi mutacjami w genie kodującym receptor wiążący androgeny

Dotyka on osoby chromosomalnie męskie (XY), jednak osoby te są fenotypowo kobietami. Piersi są dobrze wykształcone. Występuje brak miesiączki i to jest najczęstsza przyczyna zgłoszenia się osoby z tym zespołem do lekarza. Są to osoby trwale niepłodne, jednak dobrze wykształcona identyfikacja z płcią żeńską sprawia, że osoby te zakładają rodziny, prowadząc współżycie. Częstość występowania CAIS wśród mężczyzn wynosi 1:62 000.
i tu się KK nie zna niestety, bo inna płeć hormonalna często się kszałtuje w czasie ciąży (zaburzenia różnego rodzaju) i pod wpływem hormonów odmiennie kształtują się niektóre narządy w tym płciowe. Nie da się z nimi coś zrobić w stylu czary mary podamy Ci hormony i ok.
och...
nie bede sie odnosiła do poszczególnych wypowiedzi bo musiałabym napisac tu chyba elaborat. Tak jak piosała Silva - nie dogadamy sie w tym temacie ale musze sprostować bo ewidentnie mnie źle rozumiecie (sama sobie winnam bo poszłam na skróty)

Moja wypowiedz odnośnie homoseksualizmu tyczy sie tej całej gender propagandy. Znacie już moje stanowisko w temacie homoseksualizmu i ja jako osoba wierząca z poglądami jakie mam nie zgadzam sie na to żeby ktos uczył moje dzieci że para składająca sie z 2 osób tej samej płci jest fajna, normalna i nalezy ją stawiac na równi z parą heteroseksualną. Nie zgadzam sie na to żeby ktoś uczył moje małe dzieci seksualności i pogoni za własnym orgazmem od wczesnych lat przedszkolnych. Nie zgadzam sie na to żeby ktos kazał moim córkom nosić spodnie i bawić się autami lub śróbkami bo o ile młodsza zabiera bratu wszystjkie auta, w wieku 2 lat umiała sobie właczyć ulubione piosenki na yoyutubie a na widok śrubokrętu dostaje taki błysk w oku że az miło popatrzeć, o tyle starsza jest urodzoną różową księzniczką. Nie widze problemu na lini chłopiec bawi sie lalka a dziewczynka autem - problemem jest dla mnie sztuczne zmuszanie do tego dzieci które nie są tym zainteresowane z natury.

Nie oceniam tu żadnej osoby homoseksualnej a jedynie "zjawisko". Sama znam lesbijki i choć do czasu mogłam się z nimi "kumplować" to jednak z czasem sie to zmieniło. Pozostaje modlitwa.

W sieci są teraz bardzo fajne rekolekcje "Wilki dwa" i myślę ze osoba która ma taki problem jest mocno doświadczona i dźwiga wielki ciężar - czy ulegnie pożądaniu? a ja jako znajoma tej osoby czuje sie odpowiedzialna bo byc może jest ona dla mnie jak Lot dla Abrahama i muszę sie w jej intencji gorliwie modlić (wykłócić) o zbawienie u Pana Boga.

W pewnych sprawach mam radykalne stanowisko i z całą stanowczoscia go bronie. Nie znaczy to jednak że nie szanuje waszych pogladów - wszyscy mamy wolna wolę. Staram sie tez pamietać o tym żeby nie ocemniać poziomu gorliwości i wiary innych bo nawet jesli dziś oceniam swoja więź z Panem Bogiem jako bardzo bliska to nigdy nie wiem jak długo wytrwam. Nie czujcie sie atakowane ani oceniane - nie znam Was wiec nie mam podstaw żeby cokolwiek mówić. W dyskusji bronie swoich pogladów i walcze z pogladami a nie z Wami. Dodam jeszcze że sa tematy których mój mąż nie porusza bo twierdzi że nie da sie ze mną rozmawiać - a zapewniam Was że bardzo sie kochamy.Mam nadzieje ze nie zbużyłam nikomu atmosfery zblizajacych sie świat
Gorąca dyskusja

Ja chciałam jeszcze coś dodać a propos gender i płci, tzn tego co wspomniałyście - kiedy płeć biologiczna nie zgadza się z kulturową. To są problemy i dylematy wymagające sporej dawki zarówno zdrowego rozsądku jak i delikatności. I tu się możemy jakoś spierać. Natomiast wracając do gender - dlaczego w takim razie, pewnego rodzaju odchylenia w kształtowaniu się tożsamości płciowej w poszczególnych przypadkach mają definiować tożsamość płciową całego społeczeństwa?
Innymi słowy -ja ciągle się zastanawiam czy fakt, że rodzą się osoby z inną płcią genetyczną (w wyglądzie) i inną płcią psychiczną (w zachowaniu) ma powodować, że całe społeczeństwo zaczyna rewidować swoją tożsamość płciową czy role społeczne.

Ja tego nie łapię. Tak jak płci mózgu - ten konstrukt teoretyczny powstał opierając się na badaniach mężczyzn i kobiet oraz osób nietożsamych płciowo czyli transseksualistów. Nikt jednak nie pytał się o zaburzenia towarzyszące...
Czy ten poniższy fragment z programu równościowe przedszkole naprawdę brzmi jak zmuszanie??

"Rozmowa z dziećmi na temat tego, dlaczego lubią takie a nie inne zabawki. Dlaczego chłopcy zazwyczaj lubią samochody a dziewczynki lalki. Co o tym sądzą? Czy miały ochotę kiedyś pobawić się innymi zabawkami? Co by czuły, gdy ktoś im kazał bawić się zabawkami, których nie lubią. Zwracanie uwagi na fakt, że to, jakimi zabawkami się bawimy, nie powinno być powodem do dokuczania, śmiania się z tej osoby.

Zwracanie uwagi na to, że każdy i każda z nas chciałaby/ chciałby robić to, co lubi najbardziej, tak jak dzieci lubią się bawić swoimi ulubionymi zabawkami

Zaproszenie dzieci do zabawy do kącika z zabawkami. Mogą się bawić w tym, co najbardziej lubią. Podkreślenie, że dla najważniejsze jest, by dobrze się bawiły i były zadowolone, że nie ważne jest, jakie zabawki wybierają."
Czytałam ten program - żadna rewelacja, ale też nie wiem o co tyle kontrowersji, chyba że słowo gender. Nie ma w nim nic, czego sama nie uczę dzieci. Nie ma żadnego zmuszania chłopców do noszenia sukienek ani żadnych zarzucanych przez niektóre histeryczne media rzeczy.
Dla mnie to jest w ogóle histeria obustronna i tyle. Wiadomo, że przez wieki zmieniało się postrzeganie płci i dalej się będzie zmieniać. Dawniej mężczyźni chodzili w sukienkach a spodnie były strojem dla barbarzyńców
Nie, nie powinno powodować i ja jestem temu stanowczo przeciwna! Jak dla mnie to jest dążenie do tego aby wyjątek stał się normą, a to już nie jest tolerancja...

Na studiach podczas zajęć zostaliśmy niejako zmuszeni do zrobienia sobie takiego testu. Mój mózg jest bardzo męski. Jakby nie to, że mąż mi zawsze powtarzał, że zainteresował się mną bo byłam taka "ciepła i kobieca" to bym się poważnie sobą zmartwiła w tym momencie...
Co innego, że test dotyczył matematyki, orientacji w terenie czy też pamięci do twarzy... bez sensu
hehe Iskra, to sobie w życiu poradzisz

Swoją drogą test też bazuje na takich cechach stereotypowo męskich i żeńskich.
Rzeczywiście gorąca dyskusja!
Co do gender nie wiem na ile moje informacje są prawdziwe, bo pełno jest artykułów i wypowiedzi przekoloryzowanych i zmanipulowanych, więc ciężko mi się jakoś wypowiadać, ale jeśli to rzeczywiście ma być uświadomienie dzieciom - dziewczynkom, że mogą być informatykami i politykami, bawić się autkami i na odwrót to ja problemu nie widzę.

A co do homoseksualizmu, znany polski seksuolog Lew Starowicz jeszcze w latach 70-80 był przekonany, że takie osoby można leczyć i wyleczyć, jednak zmienił zdanie.
Nie twierdzę, że nie ma homoseksualizmu nabytego, ale skoro ośrodek popędu płciowego kształtuje się w życiu płodowym to nie chce mi się wierzyć, że nie mogą wystąpić zaburzenia jego rozwoju.
Bardzo takim osobom współczuję - dylematów moralnych, braku akceptacji, a jednocześnie chciałabym, żeby moje dzieci wiedziały, że to jednak odstępstwo od normy, że norma to kobieta i mężczyzna.
Arcia, nie zauważyłam Twojego wcześniejszego postu.

A mnie się ten program nie podoba - moim zdaniem nie należy się z nikogo śmiać! Nieważne czy to jest zabawka czy kolor włosów.

Tak samo jeżeli chodzi o uświadamianie, że dziewczyny też mogą być pilotami, (pilotka to czapka:P) tu nie chodzi o kwestię płci tylko wychowywanie dziecka w wolności. Ogólnie. Nie tylko od swojej płci.

Czyli to co mi sie nie podoba, to nagłe tłumaczenie całego zła na świecie faktem istnienia różnic płciowych.

Najlepiej mój pogląd na całą sprawę oddaje tekst zamieszczony kiedyś na DEON-ie:

http://www.deon.pl/inteligentne-zycie/ona-i-on/art,132,nie-zazdroszcze-kobietom-xxi-wieku,strona,1.html

Polecam przeczytanie, naprawdę warto, autorka polemizuje z feminizmem, ale ja spokojnie czytam to także w kontekście gender.

Można oczywiście i w ten sposób zinterpretować ten
wierszyk i prawdopodobnie by się obronił, gdyby w przedszkolu, podczas nauki czy czytania tej rymowanki, omówić z dziećmi kwestię domowej pracy kobiet, która choć niezbędna, jest jednocześnie ciężka, niewdzięczna i bezpłatna
Dlatego szczególnie ważne jest więc, by pamiętać, że rodzice nie są do końca tymi, którzy powinni ostatecznie decydować o tym,
czy w przedszkolach powinno się pracować na rzecz równouprawnienia, ponieważ często nie posiadają oni fachowej wiedzy na ten temat i sami również kierują się stereotypami.
Jeśli jako nauczycielka masz nadal wątpliwości, zastanów się, czy pojawiłyby się one, gdyby rodzice protestowali, gdyby nauczycielka uczyła swoich podopiecznych szacunku do osób o innym niż biały kolorze skóry, do osób niepełnosprawnych, do osób starszych itp.
Rozmawiaj z dziećmi, jeśli one dokuczają dziecku, które zachowuje się niestereotypowo.
Przykłady, dotyczące przestrzegania bądź łamania praw dziecka i praw kobiet stanowić mogą także dobry punkt wyjścia do rozmowy o kształcie współczesnego świata. Szczególnie istotne wydaje się nam uwrażliwienie dzieci na problemy, z jakimi borykają się uchodźcy i uchodźczynie. Statystycznie, kobiety i dzieci stanowią ok. 80%
uchodźców i migrantów; kobiety są podwójnie narażone na cierpienia i krzywdę – jako uchodźczynie, pozbawione ochrony prawnej i jako kobiety. Jest to temat, który nie łatwo poruszać w pracy z dziećmi – a jednak jest to temat, który, jak nam się wydaje, poruszyć trzeba
Przekazanie informacji na
temat tego, że kiedyś kobiety nie mogły w ogóle pracować poza domem, ani się uczyć, nie mogły być kierowczyniami autobusów czy pilotkami samolotów, a dzisiaj już tak, że to się zmienia.
Powiedz dzieciom o ruchach emancypacyjnych, o sufrażystkach i roli kobiet dla innych kobiet w historii, podkreśl, że dawniej kobiety miały bardzo ograniczone prawa i możliwości, nie mogły pracować, uczyć się, mieć własnych pieniędzy, głosować. Ruch kobiecy wywalczył dla kobiet prawa dla nich.

Koniecznie!

Wracam do nauki, bo takiego prania mózgu to dawno nie przeszłam... Powrót do góry
Ale wpolityce czytam ostatnio, ze Lew Starowicz wycofał się z tego, z czego wcześniej sie wycofał czyli twierdzi, że da się leczyć. Zresztą że da to dowiedziałam się ba studiach. Jeden dr się tym zajmował pare lat imiał dobre efekty. Tylko potem def zmienili i zawód zmienił.
Emma - i jak żyć?

Ja tam nie wiem, nie chcą się leczyć to nie, mi to nie przeszkadza.
Wiesz pewnie da się generalnie jakiś tam procent wyleczyć, a inny kompletnie nie, więc jak stwierdzisz że to normalne, to problem z głowy.
Ja się muszę zastanowić jeszcze co o tym myśleć, bo tylko w stowarzyszeniu Psychologów Chrześcijańskich uznaje się homoseksualizm za chorobę.

Ale wpolityce czytam ostatnio, ze Lew Starowicz wycofał się z tego, z czego wcześniej sie wycofał czyli twierdzi, że da się leczyć. Zresztą że da to dowiedziałam się ba studiach. Jeden dr się tym zajmował pare lat imiał dobre efekty. Tylko potem def zmienili i zawód zmienił.

Ja też na studiach.
I w psychiatrii homoseksualizm rzeczywiście nie jest już uznawany jako choroba.
http://www.rodaknet.com/rp_art_3626_czytelnia_homo.htm
Obszerniej o tym, i nie tylko o tym, w książce Górnego pt Demon południa

a tu taki raport
http://www.mamaitata.org.pl/docs/Przeciw_wolnosci_i_demokracji_-_Raport_Fundacji_Mamy_i_Taty.pdf Powrót do góry
Kukułko gdyby to było tak proste jak ten pan pisze....

Zachowania homoseksualne przejawiają nawet zwierzęta to jest jedna z analogii, która nasuwa pewną naturalność homoseksualizmu.
Druga sprawa jest taka, że nikt nie neguje faktu, iż osoby wykorzystywane seksualnie, bądź uwiedzione w młodym wieku, mogą potem wykształcić zachowania biseksualne lub homoseksualne.
Na koniec - w terapiach pojawiają się ludzie, którzy od dorastania wiedzieli, że podobają im się faceci. I koniec, nic na nich nie działa.
Mnie na studiach uczono, że nie znane są procesy wyjaśniające orientacje seksualne.
Czyli Pan z artykułu ma rację, ale jedynie częściowo... To prawda, że nie dowiedziono naukowo jakoby homoseksualizm był wrodzony, ale praktyka terapeutyczna daje takie wskazówki. Jednocześnie nie dowiedziono, że nie jest...
Mnie w gender burzy jedno
jakim prawem walczac o rownouprawnienie plci,
dyskryminuje sie tradycyjny model rodziny
Poza tym powaga niektorych zagadnen nie jest
na umysl przedszkolaka. Role kobiet w historii
to ja moge teraz omawiac z 12-latka a nie 4-latka
Nie czytalam Waszych linkow, bo jestem na tel,
wiec dyskutuje bez wspolnego kontekstu teraz

Dlatego szczególnie ważne jest więc, by pamiętać, że rodzice nie są do końca tymi, którzy powinni ostatecznie decydować o tym,
czy w przedszkolach powinno się pracować na rzecz równouprawnienia, ponieważ często nie posiadają oni fachowej wiedzy na ten temat i sami również kierują się stereotypami.
Przykłady, dotyczące przestrzegania bądź łamania praw dziecka i praw kobiet stanowić mogą także dobry punkt wyjścia do rozmowy o kształcie współczesnego świata. Szczególnie istotne wydaje się nam uwrażliwienie dzieci na problemy, z jakimi borykają się uchodźcy i uchodźczynie. Statystycznie, kobiety i dzieci stanowią ok. 80%
uchodźców i migrantów; kobiety są podwójnie narażone na cierpienia i krzywdę – jako uchodźczynie, pozbawione ochrony prawnej i jako kobiety. Jest to temat, który nie łatwo poruszać w pracy z dziećmi – a jednak jest to temat, który, jak nam się wydaje, poruszyć trzeba
Przekazanie informacji na
temat tego, że kiedyś kobiety nie mogły w ogóle pracować poza domem, ani się uczyć, nie mogły być kierowczyniami autobusów czy pilotkami samolotów, a dzisiaj już tak, że to się zmienia.
Powiedz dzieciom o ruchach emancypacyjnych, o sufrażystkach i roli kobiet dla innych kobiet w historii, podkreśl, że dawniej kobiety miały bardzo ograniczone prawa i możliwości, nie mogły pracować, uczyć się, mieć własnych pieniędzy, głosować. Ruch kobiecy wywalczył dla kobiet prawa dla nich.

Po pierwsze, no kurcze, jestem nieuświadomionym rodzicem. To może wszystkim rodzicom zabierzmy dzieci i wychowajmy je na porządnych ludzi w zakładach opiekuńczych. Teraz rozumiem, dlaczego premier chce obowiązkowe przedszkola dla wszystkich.

Po drugie strasznie mnie mierzi jak ktoś zawód tradycyjnie w rodzaju męskim zmienia na żeński. Sędzina, ministra, co to za nowotworty! A teraz jeszcze uchodźczyni! Jak bym była uchodźcą to by mi uwłaczało, gdyby tak mnie ktoś nazwał!

A po trzecie to nie prawda, że kobiety kiedyś nic nie mogły. Nawet w średniowieczu.
Sędzina jest bardzo starym słowem. Kiedyś tworzono rodzaj żeński poprzez dodanie końcówki "-ina" - właśnie prawidłowo powinno się mówić sędzina a nie pani sędzia. Pamiętam to z podstawówki! Poza tym zanika piękny zwyczaj tworzenia żeńskich końcówek

Sędzina jest bardzo starym słowem. Kiedyś tworzono rodzaj żeński poprzez dodanie końcówki "-ina" - właśnie prawidłowo powinno się mówić sędzina a nie pani sędzia. Pamiętam to z podstawówki! Poza tym zanika piękny zwyczaj tworzenia żeńskich końcówek
Emancypacja kobiet zostawiła swoje ślady w języku. Dawniej kobiety były identyfikowane jako czyjeś żony − sędziego, wojewody czy aptekarza. Mówiło się o nich sędzina, wojewodzina, aptekarzowa. Dziś mniej istotne jest to, jaki zawód wykonuje lub jaką funkcję pełni mąż jakiejś pani; ważniejsze jest to, czym ona się zajmuje. Dlatego sędziną zaczęto nazywać nie żonę sędziego, lecz kobietę sędzię. Postąpiono tak wbrew regułom języka polskiego (przyrostek -ina/-yna powinien wskazywać przecież na to, że mowa o czyjejś żonie, a nie o kobiecie wykonującej jakiś zawód)
Współcześnie na określenie kobiety wykonującej zawód sędziego używa się dwóch nazw − sędzia i sędzina, przy czym ta druga ma charakter potoczny. Nie jest błędem również używanie słowa sędzina w tradycyjnym znaczeniu − jako żony sędziego. Powrót do góry
Gender genderem ale jak oni sobie wyobrażają sport i równouprawnienie? no co jak we wszystkich dziedzinach to we wszystkich! Kobiety w większości dyscyplin są jednak mniej sprawne to co wykluczyć je? jak równouprawnienie to nie to się tyczy również mężczyzn! Niech zniosą podziały sport męski i żeński- tego jakoś feministki nie widzą o przepraszam nie feministki, bo podobno one za gender nie stoją a jakoś dziwnie mi się zgrywa "program" gender i feminizmu...
Mnie coś innego zastanawia. Jak połączyć lekcje i sexie i o genger. Przecież to się wyklucza. Tu mamy uzmysławiać, że chłopcy to mają penisy a dziewczynki pochwy a następnego dnia mówić, że to w sumie wszystko jedno, co kto ma. Piękny metlik zrobi się w dziecięcych główkach.
Też racja
Emma, to proste: masz płec biologiczną i kulturową. Biologicznej nie zmienisz i dlatego nauczają o niej, ale tylko w kontekście różnic płciowych, przyjemności, braku wstydu, seksu. To co ma nas nie różnić to pleć kulturowa czyli zbiór zachowań przypisywanych kobietom i mężczyznom. Zresztą w ostatecznym rozrachunku chodzi o to, żeby płci kulturowej nie było w ogóle.
Tzn jak się w to wgłębić to masz całkiem słuszne postulaty naukowe (jak na przykład fakt, że zachowań męskich i kobiecych dzieci uczą się w wyniku socjalizacji, nie jest to wrodzone) mieszają się z ideologiczną papką. Na tym też polega mętność całego tego programu gender

Mnie coś innego zastanawia. Jak połączyć lekcje i sexie i o genger. Przecież to się wyklucza. Tu mamy uzmysławiać, że chłopcy to mają penisy a dziewczynki pochwy a następnego dnia mówić, że to w sumie wszystko jedno, co kto ma. Piękny metlik zrobi się w dziecięcych główkach.

widzę ciekawy wątek a'propos robienia dzieciom i nie tylko dzieciom wody z mózgu w sprawie gender przyłączę się i ja wklejając Wam taki link-bardzo według mnie godny rozpowszechnienia "Film, który zniszczył gender studies w Norwegii" http://fronda.gliwice.pl/news.php5?id=864
Słyszałam dziś, że w niedzielę ma być list biskupów o gender...
tak, też to słyszałam. bardzo jestem ciekawa tego listu
nic ciekawego
A na Onecie już pisali, zr polscy biskupi mają fioła na punkcie genger. Sama nie wiem czy to rozdmuchany problem czy rzeczywisty.
http://wiadomosci.onet.pl/swiat/watykan-a-gender-sprzeciw-benedykta-xvi-i-milczenie-franciszka/9mpfh

Emma, o ten artykuł chodzi?
http://wsumie.pl/lifestyle/88738-swieta-w-stylu-gender-wideo


niech zostanie tak jak jest, nie wyobrażam sobie mojego męża plotkującego o biżuterii z kolegami przy kieliszku wina
Iskra nie o ten, był jakiś tydzień temu. Nie czytałam, tylko nagłówek. A ten co przesłałas to przejrzalam na szybko. Ale jedno co mi się w oczy rzuciło to błąd "papież Bergoglio". Z tego, co wiem to albo kardynał Bergoglio albo papież Franciszek.
Mój syn dziś oglądał jakiś kabaret i śmiejąc się krzyczy do mnie: Mamusiu, powiedzieli, że pani jest panem

I tak się strasznie śmiał z tego, że jestem pewna, że jak mu jakaś mega "oświecona" pani czy pan będą w szkole chcieli pranie mózgu zrobić, to on im przy całej klasie powie co o tym myśli

To co ma nas nie różnić to pleć kulturowa czyli zbiór zachowań przypisywanych kobietom i mężczyznom. Zresztą w ostatecznym rozrachunku chodzi o to, żeby płci kulturowej nie było w ogóle.

Nie wiem czy wszystkie kobiece zachowania są przypisane właśnie kobietom ot tak...pewne zachowania są uznawane za kobiece bo po prostu kobiety mają do tego predyspozycje. pewne cechy są częściej spotykane u kobiet a pewne u mężczyzn, np kobiety są bardziej delikatne, uległe, opiekuńcze. Stąd w niektórych zawodach więcej kobiet: np opiekunki do dzieci nauczycielki przedszkola, pielęgniarki. To chyba coś więcej niż uwarunkowania kulturowe. Z drugiej strony mężczyźni też mają te cechy, tylko wydaje mi się że jakoś inaczej je wyrażają. Po prostu się różnimy, nawet pomimo tych samych zawodów, np są pielęgniarki i pielęgniarze(nieliczni ale są) i to nie znaczy że ci drudzy sa kobietami, mają męskie cechy, wykonują niby te same czynności co te kobiety, ale jednak pozostają inni. Podobnie z męskimi zawodami które wykonują kobiety.

Nie wiem czy nie jest za bardzo pogmatwane to co pisze, to trochę skomplikowany temat. Po prostu świata i ludzi nie można wsadzić w sztywne ramy. Ogólnie napisze tak: kobiety i mężczyźni zawsze będą się różnic i te różnice są nam potrzebne, mamy się uzupełniać i być sobie potrzebni. Powrót do góry
http://laboratorium.wiez.pl/blog.php?bl&lepiejkrotkonizwcale&675

Np kwestia rodziców: kobieta-matka, mężczyzna-ojciec. Nie ma siły żeby kobieta zastąpiła ojca i na odwrót. Co nie znaczy że któreś z rodziców jest mniej ważne.Dziecko potrzebuje opieki i od jednego i drugiego, i na pewno ta opieka jest troche inna od kobiety a inna od mężczyzny ale dziecko potrzebuje obojga.

Ale jak ma wyglądać ta opieka ze strony ojca i matki? Czy do 7 roku życia chłopiec powinien być wychowywany przez matkę, a potem wychowanie chłopca przejmuje ojciec, tak jak w klasycznym modelu? A może lepiej jeśli po np. pół roku opieki matki urlop wychowawczy bierze ojciec i na nim spoczywa przez kolejne miesiące większa część opieki. Tu już wchodzi kultura i role przypisywane płci w danej kulturze. Jednocześnie ktoś kto bada, czy opisuje różne wzorce kulturowe zwykle jakoś wartościuje i ocenia swoje spostrzeżenia, ale czy tak nie dzieje się często w naukach humanistycznych. (Np. w historii - negatywna ocena rozkładu Rzeczpospolitej przed rozbiorami i negatywna ocena samych rozbiorów).

Np kwestia rodziców: kobieta-matka, mężczyzna-ojciec. Nie ma siły żeby kobieta zastąpiła ojca i na odwrót. Co nie znaczy że któreś z rodziców jest mniej ważne.Dziecko potrzebuje opieki i od jednego i drugiego, i na pewno ta opieka jest troche inna od kobiety a inna od mężczyzny ale dziecko potrzebuje obojga.

Ale jak ma wyglądać ta opieka ze strony ojca i matki? Czy do 7 roku życia chłopiec powinien być wychowywany przez matkę, a potem wychowanie chłopca przejmuje ojciec, tak jak w klasycznym modelu? .

od urodzenia to dziecko ma oboje rodziców
Arcia, jak pisze Niania, od urodzenia powinni być dwoje i nawzajem się uzupełniać. Uważam ,że wcale kiedyś nie było lepiej, ale dzisiaj znowu niektórzy próbują wmawiać ludziom że np dwie kobiety tak samo sobie poradzą z wychowaniem jak kobieta i mężczyzna. A to nie tak. Coś takiemu dziecku jednak ubędzie, nawet jak będą najlepszymi matkami pod słońcem.
http://wsumie.pl/nie-przegap/90104-senyszyn-u-lisa
Dla zainteresowanych - kilka punktów widzenia, ciekawe dyskusje w komentarzach.

http://www.areopag21.pl/mojamisja/artykul_4240_gender-a-afrykanizacja-polskiej-kobiety.html

Dodam od siebie: z moich skromnych obserwacji wynika, że w rodzinach głęboko przeżywających swoją wiarę nie ma problemu "afrykanizacji polskich kobiet". Co nie oznacza, że problem nie istnieje. I nie wiem czy wychowanie równościowe jest remedium na ten stan rzeczy.

http://www.rdc.pl/publikacja/joanna-piotrowska-w-gender-chodzi-o-rownosc-plci-i-walke-z-dyskryminacja-kobiet/

a ta krótka audycja uzmysłowiła mi jedną rzecz - przeciwnicy gender nie potrafią przedstawić porządnej alternatywy poza tzw "modelem tradycyjnym". Powrót do góry
To już nie "matka-polka" ale afrykanizacja?
Cóż pewnie sama tak wyglądam często... Ale co przepraszam, mam dzieci oddać do żłobka i przedszkola, wynająć gosposie do prowadzenia domu i pójść ze złotą kartą na zakupy na Mokotowską?
hah Emma, tu nie chodzi o to jak Ty wyglądasz, tylko o to jak razem wyglądacie jako rodzina. Czy Twój mąż wraca do domu i jest "trzecim dzieckiem"?

Fajna jest też dyskusja - polecam komentarz PCC - o "sympatycznym" proboszczu i kwestii równości płci
No chyba że, nie czytałam całego, tylko pobieżnie. U nas mąż dużo gotuje, bo lubi. Ja sprzątam, bo lubię i umiem to robić lepiej .
Mi się wydaje, że dzielimy się obowiązkami, choć mąż się ma pojęcia jak zrobić owsiankę dla dzieci a ja nie potrafię np przerzucić filmu na z komputera na telewizor albo zrobić grill
Ja właśnie mam takie poczucie że tzw "ideologia gender" próbuje powiedzieć, że tan model "kobiety afrykańskiej" to taka norma kulturowa. Kiedy to nieprawda!

Natomiast faktem jest, że kobiety tuż po emancypacji tak właśnie wyglądały - moja babcia miała absolutnie wszytko na głowie.
Myślę, że zamiast punktować "genderyzm" warto by było się zastanowić czego księża nauczają? Ja to powiem szczerze strawić nie mogę stereotypów jakimi się księża posługują względem kobiet.
Może inaczej: wobec emancypacji kobiet, Kościół musi zrewidować swoje stanowisko. To by była rzetelna odpowiedź, a wizja pana Terlikowskiego:
matka wychowuje dzieci a rola ojca jest pokazać im świat. (bo kurde żona nie potrafi)

a wizja pana Terlikowskiego:
matka wychowuje dzieci a rola ojca jest pokazać im świat. (bo kurde żona nie potrafi)


Staram się doszukać przyczyn powstania gendryzmu. Jednym z tych powodów jest katastrofalna sytuacja kobiety w społeczeństwie. Dla mnie walka z ideologią gender powinna polegać na promowaniu małzeństwa partnerskiego. Właśnie takiego jak opisałeś, gdzie małżonkowie dzielą się sprawiedliwie obowiązkami. Obawiam się, że przeciwstawianie ideologii gender tradycyjnego modelu rodziny, w rozumieniu takim, że mężczyzna jest wszystkim a kobieta niczym, tylko oswaja genderyzm jako rzeczywiście ideologię przyjazną dla kobiety.
Równolegle z walką z genderyzmem powinna iśc dyskusja, co dziś rozumiemy przez tradycyjny model rodziny

Et voilà !
Koszatniczko, to co napisałaś o emancypacji nasunęło mi jedną myśl. To kobiety są winne swojej sytuacji. Bo przed emancypacją (może upraszczam, ale chyba jednak nie) to i kobieta i mężczyzna mieli swoje miejsce w rodzinie. Bardzo mocno określone i wcale nie było matki-polki i ojca przed telewizorem Kobieta zajmowała się małym dzieckiem i domem. Starsze uczestniczyły już w pracy rodziców: dziewczynki przy matce, chłopcy przy ojcu, choć pewnie były wyjątki . Ojciec zajmował się pracą wokół domostwa lub pracą zarobkową. Wystarczy przeczytać "Chłopów". Wszystko ma swoje miejsce i czas. A potem przyszła emancypacja, fabryki, praca po 12 godzin i wszystko się wywróciło do góry nogami.
Mężczyzna zmęczony, kobieta z poczuciu obowiązku, wszyscy zestresowani, zniechęceni, rozwody, ucieczka od rodziców, od dzieci, nałogi itd...

Ja zawsze byłam zwolenniczką średniowiecza i im więcej mam lat i więcej wiem tym bardziej jestem przekonana, ze dobry król to najlepsza władza, a system feudalny to jedno z lepszych rozwiązań...
Czytaliście Krtystynę, córkę Lawransa Singrit Unsed? No piękny czas...

A i jeszcze, opowieść jednego księdza, która mi pokazała rolę ojca (sama sobie tego nie uzmysławiałam):
- Byłem ostatnio na przyjęciu. Obok mnie siedziała rodzina z 5,6 latkiem. Przyszedł po jakimś czasie i poprosił o pić. Zwróciłem mu uwagę, że jest tak duży, że już mógłby sam sobie nalać a nie wysługiwać się mamą. Na co mama dziecka mi powiedziała, że on by sobie sam nalał, ale nie sięga po dzbanek z piciem i boi się, ze rozleje. Skąd ona to wiedziała, przecież jej nie powiedział???
Bo to jest istota macierzyństwa i ojcostwa. Matki intuicyjnie rozumieją dziecko i wiedzą co i kiedy chce. A mężczyźni nie, oni żeby coś zrozumieć to muszą się zapytać. I po to jest ojciec. On ma nauczyć dziecko dialogu ze światem. On ma nauczyć, że świat nie jest jak matka, która spełnia wszystkie potrzeby dziecka. Świat wymaga by się dostosować by wejść w dialog. I dlatego ten ojciec jest taki ważny. Bo jak go nie ma to jest zagrożenie, ze dziecko pozostanie dorosłym dzieckiem, które będzie oczekiwać, ze wszystko mu się zależy.

Jakoś tak to było.
Emmo, straszliwie upraszczasz.
Wiem
W ksiazkach to jest wyidealizowany obraz, a prawda byla nie taka kolorowa

Matki intuicyjnie rozumieją dziecko i wiedzą co i kiedy chce. A mężczyźni nie, oni żeby coś zrozumieć to muszą się zapytać.

Moim zdaniem przede wszystkim ten rozumie najlepiej dziecko, kto z nim najwięcej przebywa. Może płeć odgrywa tu jaką rolę ale drugorzędną.

Czytałam ciekawy wywiad z mężem Agaty Mróż, która zmarła wkrótce po urodzeniu córeczki. Sam wychowuje dziecko, ma z nim kontakt - okazuje się, że mężczyzna także umie porozumieć się z dzieckiem: http://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,53668,7528998,Szukam_kogos_dla_siebie.html?as=1
Emmo ja się z Tobą zgodzę, że obecny problem z rolami w rodzinie to konsekwencja rewolucji przemysłowej i emancypacji. Z tym, że wiesz - może Ci się podobać średniowiecze czy nawet XIX wiek, albo początek XX jak w chłopach, jednak nie cofniesz wskazówek zegara i trzeba sobie wypracować model skrojony na miarę naszych czasów.

A może nie jeden model? Może po prostu wystarczy mówić o wzajemnym szacunku, odpowiedzialności za siebie nawzajem, dialogu, a każda rodzina sama wypracuje sobie model na miarę swoich możliwości, ze swoimi charakterami, ranami i doświadczeniami?

Ja na przykład nie chcę być wtłaczana w kobiecą rolę opisywaną przez kościelne media (bo dokumentów mało przeczytałam ). Ja chcę to wybrać, świadomie, nie chcę, żeby ktoś obcy mi mówił - jesteś kobietą to jesteś taka (opiekuńcza, matczyna itp).

Może niepotrzebnie się buntuję, ale mam wątpliwości. [/i
Wczoraj w polskich mediach mówiło się dużo o wywiadzie jakiego bp. Pieronek udzielił Rzeczpospolitej. Z jednej strony wzbudził krytykę za różne sformułowania dot. gender, ale ja wyłapałam też ciekawe opinie biskupa:

"Gender to pojęcie bardzo szerokie o wielu nurtach. Nurt gender mówiący o równości kobiety i mężczyzny na płaszczyźnie społecznej, kulturowej, zawodowej, wynagrodzenia za pracę, równości w sprawowaniu urzędów jest przez Kościół w całości akceptowalny. Ale w gender nie tylko o to chodzi."

"Kościół jest za równouprawnieniem kobiet i mężczyzn. Za równymi prawami i obowiązkami płci i zniesieniem podziałów w obowiązkach rodzicielskich, takich jak urlopy i nierówny rozwój zawodowy. Ale w gender nie chodzi tylko o to."

Ja jestem zdania, że wielu osobom popierających gender (choć co to właściwie jest, być może trzeba się zastanowić na definicją??) chodzi właśnie o to, o czy mówił biskup: równość, równe obowiązki w rodzinie, możliwość rozwoju zawodowego dla koebiet.

Ja jestem zdania, że wielu osobom popierających gender (choć co to właściwie jest, być może trzeba się zastanowić na definicją??) chodzi właśnie o to, o czy mówił biskup: równość, równe obowiązki w rodzinie, możliwość rozwoju zawodowego dla kobiet.

Arciu dokładnie tak! W tzw. gender feministki starają się w jakiś sposób odpowiedzieć na te problemy. Kłopot w tym, że jak się lepiej wczytasz w ich założenia, to możesz zobaczyć kilka dodatkowych, które mogą się mniej podobać. Zresztą to lepiej tłumaczą inni

http://www.areopag21.pl/odpowiedz_101

Ale ja tym samym nie zwalniam Kościoła z odpowiedzialności za to, że tak szerokie pole zostawił odłogiem. Że, pomimo iż całkiem sporo dokumentów o równości kobiety i mężczyzny zostało napisanych przez papieży, praktyka pokazuje, że miejsce kobiety w kościele jest zawsze za mężczyzną.

Btw - fajny wywiad w GW, wyważony i mądry
GW dała wywarzony wywiad? No to chyba muszę przeczytać
Co do tego co napisałaś Koszatniczko to ja oczywiście nie chcę wcale wrócić do średniowiecza. Choćby dlatego, że się nie da. I faktycznie trzeba znaleźć nowe rozwiązania.
Natomiast myślę, że po prostu nie da się tych szans wyrównać i one nie mogą być równe. One muszą być szczególne dla każdej płci. No bo albo kobieta karmi piersią po urodzeniu dziecka albo faktycznie ojciec może być przy dziecku, ale wtedy karmi butelką. No wybaczcie, ale to nie jest to samo! Ponad to kobieta musi być pod szczególną opieką w ciąży. I dawanie tu równych szans jest dla kobiety krzywdzące. Tak jak i krzywdzące i sztuczne są parytety. No bo jeśli doświadczenie mów, że w danym zawodzie jest mniejsze zainteresowanie jedną płcią to czemu sztucznie to wyrównywać?
Nie ma łatwych rozwiązań a mam wrażenie, że ruchy feministyczne czy genger szukają tylko prostych rozwiązań a nie dobrych.


Nie ma łatwych rozwiązań a mam wrażenie, że ruchy feministyczne czy genger szukają tylko prostych rozwiązań a nie dobrych.

To samo można powiedzieć o KK.


Nie ma łatwych rozwiązań a mam wrażenie, że ruchy feministyczne czy genger szukają tylko prostych rozwiązań a nie dobrych.

To samo można powiedzieć o KK.

tzn? mnie się wydaje wręcz odwrotnie
a nie wiem czy wiecie, ale na niektórych uczelniach humanistycznych można robić doktorat z gender
Właśnie się zorientowałam, że uparcie piszę genger a nie gender. Hm, Iskra, twoja Grl to chyba wymieka przy mnie...
genger też spoko
Dobrze, że nie Gangam
Dziś Olbratowski w swoim felietonie w RMF FM mówił o gender jak się pojawi link to Wam wrzucę
Oj Iskra, jasne, że można zrobić doktorat. Tylko po co?
Dobra, nie żartuję Samo badanie wpływu kultury na role płciowe jest w zasadzie neutralne, a może tez być pożyteczne. Natomiast w momencie kiedy te badania mają służyć uzasadnianiu wprowadzania tzw "gender mainstreaming" to można sie zastanawiać czy to jest jeszcze nauka czy już ideologia. Ja tak rozumiem argumenty Kościoła.
Sama na studiach muszę zawsze brać poprawkę na kulturowe uwarunkowania, nie tylko płci...
Emma, zgadzam się z tym rozpoznawaniem potrzeb dziecka. Może różnie bywa, ale u nas bardzo tradycyjnie. Na pewno się nie doczekam, że zastąpiłby mnie na początku rodzicielstwa... nie wiem, kto wymyśla takie absurdy, że rodzice są tacy sami... Mój mąż na pewno zajdzie w ciążę, będzie karmił piersią i wiedział, o co chodzi noworodkowi. Zwłaszcza to ostatnie, bo pierwsze dwa to może medycyna obejdzie.
Generalnie mój mąż nadaje się do dzieci lepiej ode mnie, ale do starszych, zdecydowanie starszych.
Agu, to zależy od osobnika. Mój się nadaje świetnie do opieki nad noworodkiem. Zresztą na początku to zawsze on robił więcej poza kp. Było w nim zdecydowanie mniej lęku. Zresztą do tej popry - chętnie bierze na ręce czyjeś niemowlaki a ja się migam
Lekkie podejście do gender
http://www.rmf.fm/movies/show,1728,gender-10-stycznia-2014.html
http://i1.kwejk.pl/site_media/obrazki/2014/01/18c05864966e7b19a5d2b86b29b5b54d_original.png?1389807996
Ciekawe, kogoś to śmieszy? a może "ojcem zostanę a nie nadętym macho"?...

No dopsz, ja tu tylko przelotem już nie przeszkadzam przerażać się sztraszliwym dżenderem (bo ja w tym paskudztwie zdecydowanie wychowana: bawiłam się pluszakami, samochodzikami i klockami i zabawkami logicznymi, lalkę raz dostałam, to wysmarowałam klejem i ogoliłam, nie toleruję różu, ulubiony przedmiot: matematyka i biologia, pracuję w zawodzie powszechnie uważanym za męski, wyłącznie z mężczyznami... ktoś mnie już goni z kropidłem? aha, bardzo, bardzo się cieszę, że zostanę matką mimo że NIGDY nie bawiłam się lalką i uważałam je za obrzydliwe...)
Moim rodzicom: ogromne dzięki, za mnie i siostrę: inżynierów i za braci: humanistów i lekarzy

BTW. tęcza jest piękna, mam kolegów-gejów, którzy są bardzo w porządku i niech żyje wolność Powrót do góry
Ech Ewcia, no właśnie - więc po co to całe halo w przedszkolach? Programy równościowe, skoro i tak jak chciałaś to mogłaś rzucić w kąt lalki i nikt Cię na siłę nie ubierał na różowo?

Czy w takim razie czujesz, że Twoja płeć Cię ogranicza?
To w sumie pytanie retoryczne, a tekst wzięty z proponowanego wierszyka w programie "równościowe przedszkole".
Dokładnie Koszatniczka, po co w takim razie te przedszkola skoro i tak wiadomo że dzieci bawią się różnymi zabawkami a kobiety również bywają dobre w męskich zawodach i na odwrót. Ta kwestia już dawno się zmieniła. A teraz może być tak że dzieci będą zmuszane do czegoś w ramach równości za wszelką cenę, albo będzie strach jak dziewczynka w katolickim przedszkolu weźmie auto do ręki a chłopiec lalkę.

Ciekawe, kogoś to śmieszy? a może "ojcem zostanę a nie nadętym macho"?...

No dopsz, ja tu tylko przelotem już nie przeszkadzam przerażać się sztraszliwym dżenderem (bo ja w tym paskudztwie zdecydowanie wychowana: bawiłam się pluszakami, samochodzikami i klockami i zabawkami logicznymi, lalkę raz dostałam, to wysmarowałam klejem i ogoliłam, )

Ewcia , sądzę , że różnica polega na tym , że to byłą kwestia twojego wyboru , rzuciłaś w kąt lalkę żeby się bawić samochodem czy młotkiem, luz

sądzę też , że nie przypisywałaś temu żadnej ideologii

tu zagrożenie jest inne w postaci jakiś nakazów i przypisywanie do tego właśnie modnej ideologii
http://www.salanagorze.pl/audio/

trochę nudno ten ksiądz mówi, ale jak ktoś ma chwilę i jest zainteresowany to proszę
Bo właśnie o to chodzi - o wybór. Ten wybór musi być - bez żadnego "podpychania" bo powinieneś, również bez terroru psychologicznego! Czy na tym obrazku, który skomentowałam, ktoś przytaśmował dzieciakowi lalkę do ręki? nie, naśmiewanie się było z tego, że dzieciak CHCIAŁ inaczej niż powinien i taki był jego WYBÓR - antydżendersi wojujący przywiążą chłopca do samochodzika albo i wkrój dostanie, albo najgorzej (i niestety zupełnie na serio): że taka baba, zostanie wyśmiany przez najbliższe otoczenie, przez ludzi, na których buduje swoją pewność siebie - to jest ZŁE!! Bardzo.

W czasach, kiedy ja byłam dzieckiem, nie było takiego morza różu. Ciuchy były normalne, kolorowe - nie błękitne bądź różowe obowiązkowo. Szalony atak błękitu vs różu w ostatnich czasach obserwowałam z rosnącym przerażeniem. Ten odwrotny trend mógłby zwyczajnie cofnąć te zmiany - te ZŁE zmiany, z wtłaczaniem w określony kolorek (i rolę) od kołyski (moim zdaniem).

Do przedszkola chodziłam bardzo mało, zabawek było w nim bardzo mało, podobnie jak i w domu. Najlepsza zabawa była, kiedy się starym kocem kilka krzeseł nakryło i wlazło tam z latarką To też, myślę kontrowersyjnie, robiło dzieciom lepiej (na wyobraźnię) niż podawanie wszystkiego przeżutego i na talerzu, multimedialne zabawki.

Myślę, że te "wyrównaniowe" trendy wynikają z reakcji obronnej właśnie i mogą być nieco przesadzone. Np. (obok tematu) jestem przeciw idiotycznym pomysłom parytetów płciowych chociażby na uczelni technicznej ("przyjmijmy przygłupią dziewczynę zamiast inteligentnego chłopaka, bo... jest dziewczyną i kce a mamy osiagnąć 50%" - niech maja równy start do egzaminów, i tyle!).

Czy odczuwałam nierównouprawnienie? Mocno na pewno nie, dokąd chciałam, tam doszłam (nadal idę ) ale jednak dostałam cenny przekaz w moim dżenderowym domu i fakt, coś w tym jest: "pamiętaj, jeśli chcesz, żeby Cię pozytywnie ocenili w męskiej branży, musisz być 2x tak dobra jak mężczyzna". Mama mówiła to z własnej perspektywy - zarabiając, na kierowniczym stanowisku, w tej samej firmie co ojciec, tylko 60% tego, co on do domu przynosił. Czyli tak do końca sprawiedliwie nie jest...

Spotykam się z patrzeniem na mnie z przymrużeniem oka, bo "co tu baba robi" - zarówno w mojej pracy, jak i w pasji wykonywanej po godzinach (jedno i drugie wybitnie męskie, pierwsze umysłowo, drugie również siłowo/fizycznie, choć myślenia wymaga) - taaak... szczególnie na tym drugim froncie, zdecydowanie równego startu nie mam i muszę być dużo lepsza od byle chłopa-osiłka, żeby się "przebić" - a na wszelkie potknięcia patrzy się dużo bardziej (żeby wytknąć: no tak, a jednak baba).

Ja to lubię, takie przedzieranie się z maczetą, ale jak ktoś ma wrażliwszą psychikę, to się może poddać i dać wtłoczyć w rolę. I nie być w niej szczęśliwy.

Wolność. Wybór. Jest wiele sposobów na to, żeby dobrze przeżyć życie. Każde dziecko powinno mieć maksymalnie szerokie możliwości.
no właśnie wybór, a nie wprowadzanie jakiś ideologi do publicznych przedszkoli czy szkół... teraz gender jest, a za ileś lat może np. wprowadzą jakąś muzułmańską czy inną ideologię...
Ewcia ależ Ty jesteś waleczna
Piszesz o jakiś antydżendersach, tak jakby istnieli jacyś dżendersi Nie wrzucaj ludzi do worka...
Każdy dla dziecka chce jak najlepiej i warto jest wychowywać dzieciaki w wolności - wyboru, w prawie do własnego zdania, w szacunku. Czy tego dziecko nauczysz wpajając mu, że jego płeć, bycie chłopcem lub dziewczynką jest w sumie nieważne, bo to tylko rola, takie udawanie?
Moim zdaniem to niepotrzebne. Czym innym jest wyrównywanie szans zawodowych kobiet i mężczyzn - i tu się zgadzam z Tobą w 100% w sprawie parytetów oraz nierównego traktowania kobiet i mężczyzn w niektórych zawodach - tu walczenie o równe prawa jest bardzo potrzebne. (vide psychologia: proporcja magistrów 90:80 k-m ; proporcja profesorów 70:30 m-k)
Grupa feministek doszła do wniosku, że świat jest zbudowany na walce płci. Kobiety są płcią ciemiężoną i muszą się wyzwolić. A w ogóle to jak zdekonstruujemy pojęcie płci to wszystkie problemy znikną. Dlatego już w przedszkolu, bo jak badania pokazują jest to najbardziej wrażliwy moment w rozwoju człowieka, chcą wprowadzać program, który ma na celu podważyć tożsamość płciową dziecka. Stąd wszyscy tak trąbią o tych sukienkach, różach i samochodzikach. I kompletnie mnie by to nie obchodziło, bo każdy rodzic może sobie wychowywać dziecko według własnych przekonań, gdyby takie programy nie były wprowadzane tylnymi drzwiami. Powiem szczerze: rozzłościł mnie fakt, że w programie "równościowego przedszkola" wprost jest napisane, żeby nie informować rodziców, bo oni nie mają odpowiedniego wykształcenia!
Moim zdaniem płeć kształtuje część tożsamości człowieka. Może nie aż tak silnie jak chcieli by tego niektórzy księża, ale w pewnym stopniu na pewno. Ja nie chciałabym, żeby ktoś bez pytania mnie o zgodę, próbował tę część podważyć Powrót do góry

Ewcia ależ Ty jesteś waleczna
no właśnie wybór, a nie wprowadzanie jakiś ideologi do publicznych przedszkoli czy szkół... teraz gender jest, a za ileś lat może np. wprowadzą jakąś muzułmańską czy inną ideologię...
Albo, o zgrozo, katolicką też jestem przeciw

To taki troszkę kij w mrowisko, ale widzicie chyba: punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Mocno. To co jednym się jawi normą, dla innych wygląda jak zagrożenie. I naprawdę już zmykam Powrót do góry
he Ewcia, nikt Ci dziecka siłą na katechezę ciągać nie będzie

http://codziennikfeministyczny.pl/dr-serafinska-duchy-przeszlosci-debacie-nad-plcia-przedszkolakow-cz-2/

Swoją drogą jak czytam sobie różne teksty to mam wrażenie, że dialog nie istnieje. Księża i feministki mówią o zupełnie różnych rzeczach, tak jakby obok siebie

Edit:
I może dodam coś zupełnie od siebie: ja sama wciąż zastanawiam się gdzie leży prawda. Znam badania psychologiczne, które bezwzględnie wskazują na szkodliwość stereotypów płci. Wiem też, że mało znam nauczanie Kościoła, a to co piszą dziennikarze to bardzo często zwykłe uproszczenia.

I tak gdzieś trzeba samemu poszukać drogi, własnej, polegać na własnym osądzie. I sumieniu. Bez względu kto i ile artykułów lub listów napisze Powrót do góry

Ciekawe, kogoś to śmieszy? a może "ojcem zostanę a nie nadętym macho"?...

BTW. tęcza jest piękna, mam kolegów-gejów, którzy są bardzo w porządku i niech żyje wolność

tak, mnie rozśmieszyło, dlatego wstawiłam link.
też mam kolegów-gejów, ale nie oznacza to dla mnie, że nie mogę czy też nie powinnam się śmiać z ideologii, która chce mężczyzn wpędzić w metroseksualizm.

Ewcia, nie mam nic przeciwko kobiecie, która ma męskie hobby, sama mam takowe, ale nie oznacza to, że będę przyklaskiwać, jak ktoś mi chce wmówić,że bycie "kobiecą kobietą" to zamknięcie się w stereotypie. Nie chcę żeby będąc kochającą matką i żoną, ktoś mi powiedział "to wina roli jaką narzuca twoja płeć, wyzwól się"
Ależ ja jestem kobiecą kobietą jedno drugiego nie wyklucza. Uwielbiam bycie kobietą. I uwielbiam poczucie niezależności i zwyczajnie uwielbiam zajęcia typu "naprawić gniazdko, założyć żyrandol albo wywiercić dziurę w ścianie (najlepiej wiertarą z udarem )" - jako dzieciak pomagałam ojcu w takich różnych drobnych zajęciach i mi się spodobało. Ciekawe, bo moich braci nigdy do tego nie ciągnęło

Myślę, że nie tak łatwo wpędzić mężczyznę w metroseksualizm, jeśli w domu są zdrowe układy emocjonalne między rodzicami i w najbliższym otoczeniu też. Mam piękne zdjęcie dziadka w sukience - dzieci tak chodziły za jego czasów. Żaden tam metro ani tym bardziej homo nie był. Poza tym jeśli nikt dziecka siłą na katechezę nie zaciagnie, to myślę, że podobnie nikt nie zmusi do ubrania się w kieckę i koniecznej zabawy lalkami (zresztą jak zmusi, to zawsze można lalce urwać głowę albo ogolić nożyczkami - to tylko przedmiot - jak pisałam, mnie próbowano wciskać lalki, no i... nie wyszło nic z tej indoktrynacji).

Moim zdaniem zdecydowanie tym, co może najgorzej wpłynąć na akceptację własnej płci i obraz siebie jest niezdrowy układ emocjonalny z rodzicami i między tymi rodzicami (np. bardzo dominująca matka i bardzo podporządkowany ojciec albo odwrotnie, "seksualny" stosunek matki do syna, duża zaborczość uczuciowa...) - żadne przedszkole i żadna zabawka-przedmiot nie skrzywdzi dziecka, które ma zdrowe emocje i wzorce w domu. Dla dziecka w tym wieku rodzice to największy i bezwzględny autorytet. Takie mam obserwacje z okolicy. A obserwuję sporo, bo rozwój i emocje to zdecydowanie moja pasja :>

Oczywiście to mój pogląd - żadnego przedszkola się nie boję, chcę tylko, żeby się Mikrus zdrowy urodził... Albo zdrowa. I będzie dobrze, cokolwiek głupiego tam na górze wymyślą i uchwalą.

A jeszcze obok tematu (bo to podstawówka, nie przedszkole), co można ciekawego na katechezie usłyszeć - moja siostra takie zdanie przyniosła ze swojej szkoły: Papierosy nie są grzechem, ale niejedzenie mięsa jest grzechem ciężkim. Ciekawe... zupełnie zapewne bez związku z tym, że pani X jest zaciętą palaczką i uwielbia schaboszczaki. Kilka rozmów z Młodszą, sensowne argumenty, własny przykład - i nawet taka próba wyprania mózgu się nie udała.

Poza tym jeśli nikt dziecka siłą na katechezę nie zaciagnie, to myślę, że podobnie nikt nie zmusi do ubrania się w kieckę i koniecznej zabawy lalkami

Tak jak już napisałam, w programie równościowego przedszkola jest zapisane, żeby niekoniecznie informować rodziców o tym czego mają się nauczyć dzieci.

Hm, mam wrażenie, że gdzieś pomiędzy wierszami, w Twoich wypowiedziach pobrzmiewa przekonanie, że jeżeli ktoś jest przeciwny wprowadzaniu gender w przedszkolach i szkołach to jednocześnie jest osobą, która najchętniej widziałaby kobiety i mężczyzn w ściśle określonych stereotypami rolach. Jeżeli się mylę to popraw mnie.

A to nie o to chodzi.

Co do katechezy, to na miejscu twoich rodziców porozmawiałbym poważnie z katechetką. O podstawach jej twierdzeń - osobiście nie znoszę kiedy ktoś religią wyciera sobie gębę.
Nieinformowanie rodziców jest niezgodne z prawem i po prostu chore.

Ewcia, przykre że dziwne poglądy różnych ludzi zostały Ci sprzedane jako katolickie. Jeżeli to była katechetka, to można było nawet zgłosić u proboszcza, a dalej w wydz. katechetycznym. Ale by była afera.
Jednak tutaj też kwestia wygląda tak, że na katechezę posyłasz dobrowolnie. Jak można w tajemnicy przed rodzicami...
koszatniczka - nie, ja ludzi nie kataloguję. Każdy ma inne poglądy. Tylko wiesz, dziecko poszło na KATECHEZĘ, nie na takie bzdury. Też nas nikt nie informował, że będzie miała takie idiotyzmy do głowy kładzione. Myśleliśmy czy coś z tym robić, ale ostatecznie zostało "naprostowane" w domu. I działa. I nawet chodziła tam dalej. Uznałam to za świetne ćwiczenie z "kochanie, widzisz, dorośli ludzie plotą czasem niemożebnie! traktuj to, proszę, jak komedię ". Ja uważam, że bezwzględne autorytety są złe, więc takie samopodważenie w tak ordynarny sposób przez panią X było mi wręcz na rękę.
Ja myślę, że nigdy się nie wie na 100% "co będą z dzieckiem robić" - czy to na katechezie, czy na zwykłych przedmiotach, czy na jakichś zajęciach równościowych. Zwykły rozkład Gaussa - większość ludzi jest normalna, większość zajęć jest normalna, część jest przęgieta w którąś stronę. To kwestia zaufania do tego, komu powierzamy opiekę - i rozmowy z dzieckiem na bieżąco.

agu - to nie mi, tylko siostrze ale to nieistotne. Ja już swoje wiem, ona również. Bardzo istotna jest umiejętność filtrowania informacji w dzisiejszym świecie, oddzielenia sensownych od bzdur, czy jak kto woli, ziarna od plew. A katecheza niby dobrowolna, ale "wszyscy chodzą" i w środku zajęć, więc to też nie do końca takie "czyste". Powrót do góry
Ewcia87 - i pewnie w większości domów tak to się odbywa Dziecko przynosi jakieś rewelacje, a rodzice i tak mają swoje zdanie

Zresztą, katecheza ma jedynie być uzupełnieniem tego co dziecko wynosi z domu. Podobno.
Innymi słowy nikt za nas dzieci nie wychowa;)

Przypomniałaś mi historię z mojej podstawówki. Otóż w klasach 1-3 dziewczynki były sadzane z chłopcami, żeby ich dyscyplinować. Jak chłopiec był niegrzeczny to można było go trzasnąć książką w głowę. Wtedy wydawało mi się to zupełnie naturalne! Aż dziwię się, że żadna mama nie zareagowała...

Edit: nie wiem o czym rozmawialiście z Młodą, ale wiesz, tu chyba nie chodzi o podważenie autorytetu, tylko wytłumaczenie co jest nie tak w jej myśleniu i dlaczego nie zgadza sie to z nauką Kościoła... W zasadzie całkiem krecia robota, bo dziewczynka w tym momencie nie ma zaufania do katechetki - i tym samym do Kościoła. Ja bym jednak pogadała z babą, bo tak być nie może Powrót do góry
Też muszę czasami prostować dziecku to, co wygaduje katechetka - podobna najlepsza.
Widzisz, tu się pewnie różnimy, bo ja nie chciałam zaufania do Kościoła. Jak mówię, bezwzględnych autorytetów nie uznaję i taki światopogląd "sprzedawałam". Przekazywana informacja jest taka, że człowieka trzeba szanować, słuchać każdego, bo od każdego się można potencjalnie czegoś sensownego nauczyć, ale i filtrować każdą informację, którą się dostaje - jeśli coś ewidentnie nie pasuje, to trzeba to sprawdzić z innymi źródłami i zadecydować o ewentualnym wyrzuceniu tejże informacji na śmietnik. A jeśli takich bzdur z pewnych ust płynie więcej, to się śmietnikuje informacyjnie całą osobę - czyli można się uśmiechać i jej przytakiwać, nie należy brać do siebie tego, co produkuje. Tą metodą nie obawiam się, że ktokolwiek się podepnie pod święty autorytet Kościoła i skrzywdzi dziecko - a niestety takich "wycierających sobie gębę" jest raczej więcej niż mniej. Przy każdym autorytecie się roić zaczyna. Taka nisza ekologiczna. Dla pasożytów

Jak mówię - to jest moje podejście, a że, jak widać, jestem uparta, to na wychowanie Młodej miałam spory wpływ, mimo młodego wtedy wieku no i te poglądy bronią się same... czy to względem osób z kręgu Kościoła, czy nauczycieli, później wykładowców czy wreszcie ludzi z którymi się pracuje. Ludzie są tylko ludźmi - a to znaczy, że mogą mówić i robić mądre i bardzo pożyteczne rzeczy, albo totalnie błądzić. Czasem chwilowo, czasem permanentnie. Słuchać ludzi - tak. Autorytetom bezwzględnym - nie.

Ha, i wyjdę na anarchistkę (tak wygląda jak sama to czytam), a to też nieprawda

Widzisz, tu się pewnie różnimy, bo ja nie chciałam zaufania do Kościoła. Jak mówię, bezwzględnych autorytetów nie uznaję i taki światopogląd "sprzedawałam".

Szczerze mówiąc mimo że uznaje się za katoliczkę to mam podobne zdanie. Nie potrafię zaufać w 100% Kościołowi. I jak wtedy przekazać wiarę dziecku? Po prostu za bardzo zdaje sobie sprawę z tego że nawet w KK też są tylko ludzie którzy mogą się mylić i mylili się czasem w przeszłości. Ostatnio dochodzę do wniosku że taki bezwzględny autorytet jest niebezpieczny, bo nie ma ludzi idealnych i nieomylnych.

Ostatnio dochodzę do wniosku że taki bezwzględny autorytet jest niebezpieczny, bo nie ma ludzi idealnych i nieomylnych.

Właśnie o to chodzi.

Ależ ja jestem kobiecą kobietą jedno drugiego nie wyklucza. Uwielbiam bycie kobietą. I uwielbiam poczucie niezależności i zwyczajnie uwielbiam zajęcia typu "naprawić gniazdko, założyć żyrandol albo wywiercić dziurę w ścianie (najlepiej wiertarą z udarem )"

A ja lubię rozkręcać silniki w samochodach Nie napisałam, że nie jesteś kobieca tylko, że gender służy właśnie zacieraniu się różnic między płciami do tego stopnia, że niedługo kobiecość "wyjdzie z mody" - taka moja fatalistyczna wizja

a z mężczyzny zrobić metroseksualistę jest łatwiej niż się wydaje i wcale niekoniecznie musi to być "proces rozpoczęty w dzieciństwie"
http://sliwerski-pedagog.blogspot.fr/2014/01/eksperci-komitetu-nauk-pedagogicznych.html?showComment=1389948355214

Nareszcie - merytoryczna krytyka programu. Super!
bardzo ciekawa opinia, merytoryczna, konkretna!
Moim zdaniem najciekawsze byłyby praktyczne zajęcia: np. zaproszenie do przedszkola Iskry, aby pokazała jak się rozkręca silnik i jakie to ciekawe oraz Ewci87 aby opowiedziała o swojej "męskiej" pracy
Jak dla mnie jest tylko jedno, ogromne zagrożenie, w jakimkolwiek nurcie, czy to "dżenderowym" czy "antydżenderowym" - i jest to obrzydzanie dziecku samego siebie i brak akceptacji.

Odwrotnie, jest tylko jedna prawidłowa ścieżka, absolutnie pozbawiona niebezpieczeństwa - akceptacja. Dziecko coś wybiera, a dorosły powinien tylko to przyjąć. Czyli: nie ma sensu zarówno usilne "upłciowianie", jeśli dziecko (czy później dorosły człowiek) nie chce się do końca mieścić w określonej szufladce. Nie ma też sensu usilne wyrzucanie z tej szufladki, jeśli komuś w niej dobrze. A niektórym częściowo w niej dobrze (np. mi bycie kobietą całkowicie i w pełni akceptuję, ale nie chcę być ograniczana) - i też powinni mieć miejsce.

A to znaczy, że nie powinno się wyśmiewać, nie powinno się zabraniać zachowań tylko ze względu na to, że nie pasują do stereotypu płci. Tyle. Takie proste, takie... nierealne.

Nierealne, bo wielu ludziom się wydaje, że wszyscy musza żyć dokładnie tak jak oni. A jest tyle ścieżek.

Akceptacja nikogo nie skrzywdzi, nie zmetroseksualizuje, nie wypchnie kobiety na traktor.

Akceptacja - i dawanie możliwości. Powrót do góry

Szczerze mówiąc mimo że uznaje się za katoliczkę to mam podobne zdanie. Nie potrafię zaufać w 100% Kościołowi. I jak wtedy przekazać wiarę dziecku?

Zaufać Jezusowi
I Jego dziecku przekazywać

http://sliwerski-pedagog.blogspot.fr/2014/01/eksperci-komitetu-nauk-pedagogicznych.html?showComment=1389948355214

Nareszcie - merytoryczna krytyka programu. Super!

podoba mi się ostatni punkt - o ukrywaniu przed rodzicami...
jak ktoś coś chce ukrywać to na pewno ma coś na sumieniu, że tak to ujmę

A to znaczy, że nie powinno się wyśmiewać

Tak, niestety nierealne

Edwarda - tak! Nie ma ślepego posłuszeństwa, byłoby za prosto Sumienie trzeba formować

Czym innym jest bowiem ujawnianie dyskryminacji ze względu na płeć, obecnej w naszej kulturze i rozważny trening zachowań prorównościowych, a czym innym „wysadzanie dziecka” z jego biologicznej płci i kształtowanie niechętnego stosunku do niej.

Tu jest największe zagrożenie, jakie niesie ze sobą filozofia gender!
No, przecież o tym właśnie napisałam. "Wysadzanie" to wykopanie z "szufladki" na siłę. A niektórzy, nawet pewnie większość, chcą w niej być. Mają do tego całkowite prawo.

Przyznam, że nie znam tego straszliwego programu - on ma w dzieciach kształtować niechętny stosunek do własnej płci? Jak dokładnie? "nie wiadomo, bo nikt rodzicom nie powie"? No to nauczyciele też nie będą wiedzieć (bo zapewne spora część z nich jest rodzicami) i raczej im to nie wyjdzie. No, nie mogę się tego bać jakoś. Nie badziej niż tej katechezy w szkole

Jeśli są jakieś konkretne punkty, które Was niepokoją, to bardzo proszę, podzielcie się. Doedukuję się i być może wyjdę z transparentem i zgniłym jajem w obronie tożsamości płciowej Mikrusa.



Za: http://wpolityce.pl/wydarzenia/62248-jak-reaguja-dzieci-na-program-rownosciowe-przedszkole-chlopcy-gryza-i-placza-nie-chca-ubierac-sie-w-dziewczynskie-rzeczy
Ewcia, kilka postów wcześniej podawałam link do programu. Zapoznaj się z nim w całości i sama oceń na ile to ma sens.
Mam wrażenie, że było to zanim dołączyłam do dyskusji. Nie bardzo mam czas przedzierać się przez wątek wstecz. Jeśli masz ten link gdzieś na wierzchu, chętnie się zapoznam.
Oj Ewcia, tak bronisz filozofii gender nie znając najbardziej sztandarowego programu genderowego?

http://www.nowiny.pl/uploads/files/gazeta/poradnik_gender.pdf

Proszę. Polecam też merytoryczny tekst prof Śliwerskiego
http://sliwerski-pedagog.blogspot.fr/2014/01/eksperci-komitetu-nauk-pedagogicznych.html?showComment=1389948355214

A poza tematem - sama chodziłam do różnych katechetów i jakoś krzywdy mi nie zrobili. Więc też nie wiem skąd ta fobia katechetyczna
Prof. Śliwerski to klasyka Prawo rodziców do decydowania o swoich dzieciach to podstawa. I tego bym się trzymała.
A mój mąż mi liberalizm zarzuca. Powrót do góry

Nie chcemy, rzecz jasna, przekonywać Cię, że masz wszystkie dziewczynki zmuszać do chodzenia po drzewach, a wszystkich chłopców do bawienia się lalkami. Przeciwnie: uważamy, że równościowe przedszkole powinno być prawdziwym dziecięcym rajem, w którym dzieci mogą czuć się bezpieczne i akceptowane z tym, jakie są, co je bawi i co lubią robić
<napięcie rośnie>
Ktoś od tego zaraz wyjdzie do przymusowego ubierania płaczących i gryzących chłopców w sukienki?..
Niech to będzie już w następnym odcinku...
<napisy końcowe>
...idę spać.

Dobrej nocy wszystkim Powrót do góry
No Ewcia powodzenia w czytaniu dasz radę!

katechezofobia (fajne słowo) stąd mi się nasunęła, bo cały czas narzekasz na te katechezy... Ja wiem że można narzekać, bo czasem jest na co, ale przynajmniej u mnie nie wychodziło to poza średnią narzekania na innych nauczycieli...

A co do programu - on ma fajne założenia, tylko czasem tak niby niepostrzeżenie wplatają się tam jakieś zupełnie bezsensowne wątki, jakby autorki własne fobie próbowały tam włożyć. Doszłaś już do fragmentu o docenianiu bezpłatnej pracy kobiet w domu?
Dla mnie on nie jest niebezpieczny tylko... bezsensowny. Wolałabym żeby moje dziecko zajmowało się czymś bardziej twórczym w przedszkolu...
Ja nie narzekam cały czas na katechezy tylko pokazuję trochę z innej strony, jakie zajęcia jeszcze mogą potencjalnie kłaść dzieciakowi głupoty do głowy (że nie jeden diaboł na tym świecie - i może nie taki straszny). A wybrałam akurat katechezę, bo myślę, że tutaj akurat nikt się jej nie boi

Ot, inne spojrzenie. Toć napisałam, że dziecko po tych doświadczeniach nadal uczęszczało, więc paniczne stany lękowe nas nie napadły. A może naprawdę czasem byłyby uzasadnione*. Mimo wszystko takich bzdur na biologii ani fizyce nie chrzanili - to co napisałam, to są czyste fakty. A nikt tam dżendera nie widział

Tezę mam taką: Póki co myślę, że nie straszniejszy jest ten dżender od katechezy - tak samo prześwietne w założeniach, tak samo w praktyce podatne na fanatyczne wykrzywienie. Ale zostało mi jeszcze ~75% tego dzieła, więc kto wie... może jeszcze zmienię front.

* bo po prawdzie, to jak kojarzę osobniki wybitnie niezaprzyjaźnione z własną płcią i seksualnością, poblokowane, to... no właśnie. Znowu gender nie miał tu nic do rzeczy. Uwaga, powtórzę raz jeszcze: nie postuluję usunięcia katechez i nie postrzegam ich jako zagrożenie, bo uważam, że najważniejszy jest dom i naprawdę zdecydowana większość podejścia dziecka do tego, co się w przedszkolu dzieje, zależy od tego, jak go rodzice do tego nastawią. Śmiem twierdzić, że potrafiłabym tak pogadać z synkiem, że nie uważałby nawet tego przebrania w kieckę w przedszkolu za powód do płaczu, bezsennych nocy i gryzienia opiekunki - bo to nie jest trauma sama w sobie. Trzeba zrozumieć DLACZEGO te dzieci tak panikują, zamiast potraktować to jak zwykłą zabawę. Ktoś im tak ustawił w głowach, że to jest koniec świata. A jest? W moim liceum na przykład chłopcy zapuszczali masowo długie włosy, były jakieś imprezy, na które przychodzili "dla jaj" w kieckach, mój brat własny przebierał się nieraz na Sylwestra za białogłowę (ach, te włosy z pakuł... ten nieudolnie nałożony makijaż ) - czy oni wszyscy są źle zorientowani seksualnie? Wyrosło 100% normalnych, heteroseksualnych facetów. Co najmniej kilku sprawdza się jako ojcowie. Skoro w liceum kiecka faceta nie zabija, to dlaczego miałaby zabić w przedszkolu?

copyright Š 2009 agniusza serwis - literatura w sieci, proza, feminizm, gender, queer ...
design by baryman
yoga